Bota e Gruas Shqiptare-JULIA GJIKA -POEZI

KOSOVE, VJESHTE 2006


Po vij tek ty dhe humb
Në luadhet e gjelbra
Në luginat ku krihen zanat
Fytyren te laj me to
Në ujrat e bardha.
Janë trembur –thonë
Fshehur rrinë në Bjeshkët e Namuna.
Po vij tek ty
Të dëgjoj trokitjen e zemrës
Dhe fjalën e burrave të mëncur.
Gryka e Rugovës
Të flladit faqet
Dekori maleve të pushton
Stuhitë shekullore
Trazuan paqen e lumenjve
Por nuk ua ndruan dot shtratin
Nga goja tënde dua të dëgjoj
Dielli, dielli, të do e të ka dashur
Shkëlqimin u fali vajzave
Fytyra jote, hënë e plotë
Duart mëkojnë pëllumba
Kur yjet buzëqeshin në qiellin tënd Kosovë
Vezullimet reflektohen tek Nëna.



KUFIRI

Eshtë e njëjta tokë
Toka ime ku kam lindur
Ku kam jetën time.
Unë i njoh këta gurë shekullorë
Në këto luadhe bari zgjatej
Nga gëzimi im
Kufiri ndau pjesën time
Nga ty…
Këtu ka dritë, ka ajër, ka zogj, njësoj
Ka tinguj, ka policë
(Ata më buzëqeshin kur u jap pashaportën)
Kufiri
Ka qiell këtu
Dhe unë mbrita në mesditë
Kur dielli ishte në zenith…
E kapërxeva kufirin dhe erdha
Në zemrën tënde, Kosovë,
Bash në zemrën time, njësoj
Do fle tek ty, e shkela kufirin
Përtej kufirit
Nën qiellin që dje ish ndarë më dysh.
Do fle në qytetin
Rrethuar nga Bjeshkët
Fytyrën do t’ja kthej dritës së natës
Dhe do të pres zgjimin me ty.



NE PRIZREN

Roje të bëjnë murret e hirta të kalasë
Hëna e zënë në re, bën dritën e një kandili
Ndricimi dridhet mbi gjokse malesh
Mbi vale dilemash akoma ti.
Era ngre pluhurin.
Aroma e tokes kudo hyn
Bistrica rrjedh e heshtur
E heshtur valet shtyn.
Malli mat rrugët,
Pëllëmbë për pëllëmbë
Nga Xhamia e Sinan Pashës
Tek Shtepia Muze më sjell.
Njerëzit nxitojnë për në shtëpi,
Pa vajtur gjashtë e mbrëmjes.
Paqeruajtësit me uniforma kaki
Mbi kamiona
Shtrëngojnë armët
Tytat e zeza në një drejtim
Me vështrimin
Kryq e tërthor Prizrenit.
Vjeshta i mer ngjyrat perendimit



JAM RE E QIELLIT TEND

Gjakovë me cati të kuqe
Me oborre, pemë rrënduar nga fruta
Gjithcka e pabesushme më duket
Edhe qënia ime tek ty, e pabesueshme.
Lëviz si një re e qiellit
Herë ndricohem
Herë ngrysem, herë humbas.
Ti e sapozgjuar
Me veshtrimin në lëndinën e Mejës
Të qan zemra,syri të qan
Me gjak të trembur je
Nga ëndrra e frikshme
Akoma nuk e ke marë vehten
Dukesh e mpirë
Sapo ke filluar jetën e re
Ringjalljen takoj tek gjakovarët
Tek krahët e tyre që varrosën të keqen
Shpresa është mbështetur .






NE PRISHTINE

Eshtë muzg
Qyteti nuk ka mjaft ndricim
Elektromotorët japin energji,
Pak dritë, pak dritë.
Zhurma e tyre të kujton luftën, breshëritë
Ndonse ka mbaruar, kudo duken gjurmët
Pikellimin mund Prishtinë.
Nga lart zbret hëna
Të lahet në shpirtin tënd
Dhe yjet në syt e tu marin dritë.
Akoma tmerri s’është larguar
Nje fëmije i vetmuar
Numuron me gishtat e dorës së vogël
Të humburit
Në një qoshe te shtëpisë, baca ,
Oh, i ka ikur drita e syve
Me gishtat zverdhur nga duhani
Numuron zhdukjen e bijve
Zërat janë mbledhur lart në qiell.






KODRINA E JASHARAJVE

Kodrina i mban në prehër
Kodrina e e blertë,
Përkund një fis me emër .
Ka ikur ora e tmershme.
Një harpë dëgjohet
Muzikë ka në qiell
Zgjatim duart, prekim emrat
Lulet janë pak,
Fjalët s’janë mjaft
Flenë trimat
Në gji të Prekazit
Mosha të ndryshme
Nga pesë, mbi shtatëdhjetë
Fëmije buzëqumësht
Fisnikë pleq
Zemra ime sa e dobët je
Fillon të qash.




NE KRUSHEN E VOGEL

Pranvera atë vit u ngatërua
Stinët e tjera nuk u takuan me të
Për t’a ndjekur me shpërthime
Me ngrohtësi
Fëmijët nuk rendën në luadhe
Nata kish rrëmbyer burrat e Krushës së vogël
Ishin thyer trarët e shtëpive…
300 burra i vranë,
300 palë krahësh u ndenë
U ndenë sa mbuluan dhenë
Të nesërmen,
Fëmijët vunë fotografite në korniza
Ne ikona baballarët u kthyen.

Bota e Gruas Shqiptare - RAIMONDA MOISIU - CIKEL ME POEZI

TË DUA!

Enderr?
Vërtet të ishte ëndërr për mua
Kur ti më more në krah lehtas?
Më pëshpërite, më vjen keq për ty,
Ke shpirt të mirë,
TË DUA!
Shpresë?
Përmes mërzisë që po kaloja
Ajo ishte një burim a krua;
Një shpresë e re e lindur
Me ty që të thashë
TË DUA.
Det?
Po det pambarim dashuria jonë,
Këngë që s'ndalet kurrë,
Fener drite që kurrë s'u shua
Në dallgët e detit të trazuarë
Prandaj
TË DUA.
Qiell?
Po një qiell të tërë të kaltër
Brënda syve tanë bojëqielli.
Të ishte një copë qielli a thua
Në yllesinë e dashurisë?
Si të mos të them
TË DUA?!
Jetë?
Po, një jetë e zjarrtë
Që s'mund të ndizej pa ty
Si dy qënije të dashuruara.
Filizi jonë i bukurisë u rinua
Dhe unë tërë jetën e jetës
Do të them
TË DUA!
Diell?
Po diell që më ngroh çdo çast
Dhe më ndricon fluturimin në jetë.
Ëndërr, Shpresë, Det, Jetë dhe Djell;
Fllad që më ledhaton përherë mua.
Prandaj do të thërras aq fortë,
TË DUA! TË DUA! TË DUA!


TRISHTIM

Një trishtim më ka pushtuar befas
Dhe veten e ndjej krejt të vetmuar,
Më duket sikur gjithkund jam e tepruar
Dhe ënderra ime është duke ikur fshehtas.
Në një qoshe, një vënd ze qysh në agim,
Dhe vetja më duket atje krejt e harruar.
Marr vesh që askush s'më kanë kuptuar
Ndaj ul kokën duke vajtuar fatin tim.....

VETËM SHIRAT E DINË

Papritur shirat filluan
Dhe unë tani e vetme rri;
Për ty mendoj ore e çast.
Dashuria është lumë i rrëmbyerë
Nuk është një vah;

Merre guximin me vehte
Dhe eja se unë të pres
Të më çfaqesh, pra.
E ndjeja që do vinte kjo ditë
Si dallendyshet që ndjejnë shinë,
Ndaj dhe në qetësi
Ndarjen me retë e prisja,
Megjithatë më ka marrë malli.
A do të vish në ndonjë stinë?
Oh vetë nuk përgjigjem dot,
Këtë vetë shirat e dinë.
Shumë re ikën të tjera vijnë
Dhe unë duke vështruar rri,
Kam shpresë,se ndoshta midis stinëve
Papritur mund të çfaqesh ti.

PRES...

Të pres.....,
3 orë,
3 muaj,
3 vjet,.....vite...vite...
Ndoshta edhe më shumë.
Të gjitha sekondat më duken SHEKUJ.
Të pres me ankth të pres;
Më dridhen duart si të një qindë vjeçareje
Prej padurimit tortura s'më lë...
Ne pritje jam edhe pse e di se ku prehesh ti,
Edhe pse e di që nuk m' vjen më.

TE DUASH NUK ESHTE MEKAT

Më dole përsëri shpresë përmes mërzisë,
Më dole si një ëndërr a si vegim.
Ah, për shpirtin që po vuan, pak mëshirë,
Ah, për trupin që po tretet, pak agim.
Si nuk paske apak gjynah
për shpresën që është në errësirë!

Dashurinë mos vallë e quan mëkat
e prej mëkatit më mban mëri?
Ti nuk je shpirtërisht pa fat
Të vuash kaq shumë në pafundësi
Por, në rast se je pesimist, i dashur
Atëhere ti s'bën gjë tjetër veçëse një mëkat.

Por përsëri ti do mendohesh njëherë
Për vuajtjet që ti ke hequr në këtë botë.
Të duash një GRUA,s'është mëkat asnjëherë,
Të vuash për TË
Nuk është dobësi por fuqi e plotë.

PERSE NUK VJEN?

Perse nuk vjen.......?
Shoh dallendyshet qe ikin larg
Dhe gjethet qe jane zverdhur ca nga ca.
Tutje mbi vreshtat pa leng rrushi bryma lag;
Perse nuk vjen, pse nuk vjen pra?
Eja! Merrme ne krahet e tua;

Me adhuro,me ledhato,me pushto,
Fort e me fort shterngome dhe beju burre!
Pse nguron, a nuk e di sa te dua?!
Mbame te lutem te mos me marre vjeshta kurre!
Tek ty ka vetem Pranvere dhe koka s'me dhemb
Mbi gjoksin tend, atje filizi im le te cele,
Vetem atje as nje dimer i eger s'me tremb.

Vjeshta fushat i zverdh,
Malet shume i zvogelon,
Rrafshnaltat i le shkrete perreth,
Vetem ndonje reptil i vonuare gjarperon,
Dhe gjethet bien ca nga ca...
Ne dhimbjen qe dhemb nga pritja;
Perse nuk vjen,pse nuk vjen pra.

RRUGE PARALELE …

Te ftohte ecim rrugeve paralele
Qe ne jete te jeteve s'puqen kurre
Agimi erdhi perseri
E la gjurmet e nje nate te gjate
Ty te mendoja me dashuri
Dashurine serish te fillonim perseri
Dhe e vetme dola ne rruge
Ti ne trotuar,rrije me veshtroje
Hajde i dashur me merr ne krahe
Se ti me doje
Ndjehesha mire
Kur me adhuroje
Me puthje e ledhatoje... ..

PRITJE

Te prisja e te percillja me veshtrim
Te prisja e rrija pa gjume
Do kaloje neser, do kaloje sot
Dhe syte e kalter pikonin lot
Nje dite vendosa te .. .te pres
Pa ardhur nata, pa celur tjeter mengjes
Dhe hapat i ndala, ne rrugen ku kalon ti
Me pyesnin njeresit,
te gjithe me veshtrim
Kalova dhe zerin se bera dot bilbil
Mos valle, thashe, ka tjeter takim
Ngasherim mes loteve te kalter
Te urova Lumturi!
Zemra m'u drodh
Te prita e te percolla me shikim ...

VEC VDEKJE TE MOS KISH ...

Oh, vdekje qe i ben zemerat te coptohen
Dhe syte te nxjerrin vec lot
Ti ben shpirtin qe te pervelohet
Dhe dy buze te mos puthen dot
Miliona paguaj, vec vdekje mos te kish
Vetem vdekje mos kish mes nesh
Ti erdhe kaq shpejt e pa meshire
Ti shkele dy zemra e nje shpirt te mire.

ME PUTH

Me puthje,
Te puthja …
Neqoftese
Te fyeva
Duke te puthur
Atehere
Me fyej edhe ti
Pra me puth
Me puth
Me puth !

LERME

Lerme....
Ne pyjet e flokeve te tua
Rrjedhin lotet e kalter te mij
Lerme i dashur
ta degjoj kete ofshame
A do ta gelltis dot kete dhimbje
Si pellgu ne muzg?....... .

Iken 6 vjet
I DASHURI IM,
qe nga kjo jete u ndave......
Ne keto 6 vite ku ka shume
dite, ore, minute,sekonde. .
ti je ne mendjen dhe zemren time.
Fytyra jote eshte ne syte e mij.
Hija jote eshte kudo me mua...
Ecen me mua...
Merr fryme me mua...
"jeton" ..me mua....

A thua se mund te te harroj nje dite?
...Jo kurre.....Ne kete pervjetor .....
Mallkoj vdekjen qe te mori.......
DHe vajtoj e vargje pafund per ty krijoj....
Me mungon e Te dua shume...
I dashuri im

SYTE E KALTER

Sytë e tu e sytë e mij
S'është çudi që një ngjyrë kanë,
Shumë ja puthim njëri-tjetrit
Zjarr mbi zjarr kur jemi pranë.
Lotë përzjerë me kaltërsi
Përmbi ballin tim pikojnë,
Sipër meje fryn si fllad
Sytë e qiellit me vështrojnë.
Ç'më shikon ashtu ti mua
Rreh qepallat si një flatër,
Ç'kuvendojnë sytë e tua
Me një timbër krejt të kaltër.
Shtroje e kujt s'dua të jem
Veç e teje që më rri pranë,
Që noton në sytë e miSi në detin e pa anë.
Hajde, pra më merr në krahë,
Sytë tanë një ngjyrë kanë.


ME KA MARRE MALLI

Me ka marre malli a me kupton

Ne cdo veprim qe bej mendja te ti me shkon

Dal ne dritare dhe cdo fytyre

shembellen me fytyren tende

Shfletoj librin....

e ne cdo faqe te tijshoh fytyren tende

Nuk e di pse ne cdo gjeshembellehet fytyra jote

Ndoshta nga qme ka marre malli shume

Ndoshta ngaqe te pres...

ore,dite,muaj, vite,shekuj, te prita te prita

Te pres akoma,dhe e di qe do te kthehesh

Me vete ke shume kujtime prej meje

A do kthehesh ?

Kjo fjale te ben te dridhesh

Kur kujton nje njeri qe e prêt,ore,dite, muaj,shekuj

Te pres..Atje ne parajse do te mbes...

Dhe nese ti s'vjenBesoj se atje do te takohemi

Ti do te vish te une

Dhe une perseri

Pres...pres. ..

Ndoshta ngaqe me ka marre malli shume

Ndoshta ngaqe te pres cdo dite cdonate,cdo ore e minute

Ndoshta ngaqe te desha e

TE DUA aq shume.

Bota e Gruas Shqiptare-TRINA GOJANI -POEZI

Ne ndjekje...

Do te ndiqja hijen tende
Per te mos ndier veten vetem
Atehere kur yjet marrin arratine dhe ulen ne preherin e hanes
E botes I ndjell lakmine e te dashuruarve…
Dritaret jane teper te perlyera per te pare se cka ka jashte nesh
Tymi I duhanit percjell kujtimet aq dhimshem
Sa shpesh na vjen te bejme vetevrasje.

Do te ikja duke ndjekur hijen tende
Per ta justifikuar rrugen rreth jetes
Per ta justifikuar kohen qe vret aq ngadale
Per ta justifikuar nje lot….

Do te ikja duke ndjekur hijen tende
Qe te mos arrija askund…...................................................................................................................
Dikush tenton të hyjë me dhunë në derën time


Cfarë dallimi do të bëhet nëse kërkoj clirim nga vetja ?
Nëse fundin e botës do e shoh vetëm ?
Kur apokalipset tashmë janë bëre rutine ?!

Do ndez qiri për vdekjen time.
...............................................................................................................

Ninulla

Para se ta vendosë kokën në krahun tënd
Më lëjo ti rrëfehëm natës
Për pritjen e gjatë
Kur tingujt e pianos bënin vëtëvrasje në andrren time;
Para se te me zere gjumi
Me trego se si ndihet vetmia ne krevat
Atehere edhe kur je afer
Kur tingujt e pianos marrin arratine;
Para se te me futesh ne enderr
Me trego se si do ma kthesh shpinen
E oqeanet mbushen nga lotet
Kur te gjithe luajne piano per zgjim...

Para se te vdes

Para se te arratisem
Para se te prek nje jete te re
Me trego se ku isha
Nese isha...

Bota e Gruas Shqiptare-VERA PELAJ-Interviste me Pellumb Kullen

Intervista e meposhtme eshte realizuar nga gazetarja e radios "BlueSky , Vera Pelaj, Prishtine



Blue Sky: Urime Z.Kulla për Dekoratën "Mjeshtri i Madh", dekretuar nga ish Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Alfred Moisiu. Si ndjeheni ?

Pellumb Kulla: Natyrisht, ndjehem mirë. Është një dekoratë e çmuar. Vlerësimi m’i shton energjitë, ma shton dhe ambicien.

Blue Sky: Kush e rekomandoi emrin tuaj për këtë dekorim dhe me ç'farë motivacioni?

Pellumb Kulla: Emrin tim e rekomandoi Ministria e Kulturës me nxitjen e drejtpërdrejtë të Këshillit Bashkiak të qytetit të Fierit, qytet, në të cilin unë kam kaluar vitet më të shëndetshëm e më pjellorë të krijimtarisë sime.

Blue Sky: Kujt i jepet ky titull nga Presidenti? Më gjerësisht, nëse mund të na
thoni.

Pellumb Kulla: Me përmbysjen e komunizmit, u hoqën nga qarkullimi edhe një numur titujsh e dekorimesh. Artistëve iu hoqën titujt “Artist i Popullit’ dhe “Artist i Merituar”. Megjithatë titulli i ri “Mjeshtër i Madh” nuk zëvendëson asnjërin nga këta dhe, për më tepër, nuk u jepet vetëm artistëve. U jepet njerëzve të shquar në fushat e kërkimeve shkencore, të arritjeve të shquara sportive dhe në veprimtaritë e shumta e të gjëra kulturore, si kritikë, studime e tje.

Blue Sky:Është vendosur ende për kohën dhe vendin i dhënies së dekoratës?

Pellumb Kulla: Mund të jepet shtatorin e ardhshëm, në kremtimin e 50 vjetorit të Estradës Profesioniste të Fierit.

Blue Sky:Veprat tuaja letrare janë të shumta. Dy prej tyre jane realizuar edhe nga disa trupa teatrore në Kosovë. Pse keni munguar ju si regjisor në realizimin e tyre në Kosovë?

Pellumb Kulla: Kanë qenë kënaqësi të jashtëzakonshme për mua, edhe pse ishin vetëm lajme, që në skenat e Teatrit të Prishtinës dhe të Gjakovës ishin vënë komedia “Shoku Niqifor” (1980), teksa në Prizren dy vjet më pas qe realizuar “Dy Krisma në Paris” Njoftimet për këto ngjarje artistike në Kosovë, që ishin aq të lidhura me angazhimet e mia, mua më erdhën fshehurazi, me copa gazetash të Prishtinës që m’i sillnin miq që kishin qenë në Kosovë. Unë kam munguar atje, pra, jo vetëm si regjisor, por dhe si autor i ftuar në premierat, bile edhe si spektator. E gjitha kjo, për shkak të izolimit famëkeq të vendit tonë. As që mund të përfytyrohej atëherë, që unë të lejohesha të kapërceja kufirin shqiptar edhe pse prapëseprapë do të ndodhesha brenda kufijve kombëtarë. Absurditet dhe turp!

Blue Sky: Ç’farë përshtypjesh keni për letërsinë që krijohet në Kosovë dhe Shqipëri, në vitet e fundit?

Pellumb Kulla: Është një letërsi e çliruar nga shumë vargoj çensurorë. Kjo nuk e bën detyrimisht cilësinë më të lartë, sepse liria nuk të bën kurrë më të zotin nga sa je. Megjithatë e ardhmja në këto kushte të reja të çrobërimit është premtuese. Është shumë e nevojshme që në Shqipëri të njihen më mirë arritjet e shkrimtarëve kosovarë e sidomos narrativa. Poezia njihet më shumë. Fola për viset tona jugperëndimore, pasi ky boshllëk atje është më i ndjeshëm dhe jo se Kosova i njeh fort mirë krijuesit tanë.

Blue Sky: Po për kritikën letrare ç’ka mendoni? A po kritikohet vërtet për veprën letrare apo vetëm po lavdërohet?

Pellumb Kulla: Unë mendoj se kurrë kritika nuk ka qenë faktor përcaktues në ecurinë e letërsisë tonë kombëtare. Nuk flas dot me siguri të plotë për viset tuaja, por për viset tona, kam mendimin e patundur që ajo ishte një jehonë e keqe e opinioneve të lidershipit politik diktatorial. Me metodë jehonash nuk mund të zhvillohe kritika e vërtetë. Për të pavdekshme as që bëhet fjalë! Teksa sot, vërtet që përkëdhelja dhe hosanna-të janë tipari më i pranishëm i kritikës letrare. Nuk e di mbase ka ndikuar dhe shpërthimi i depove të armatimit të ushtrisë në vitin 1997!

Blue Sky: Ju keni shkruar disa libra vitet e fundit, si " Rrëfenja nga Amerika" ,"Skënder Sallaku ose si qeshnim nën diktaturë " si dhe "Lejlekët nuk kthehen më". Lexuesi i ka pëlqyer këto tri vepra. Cilën nga këta të tria, e preferoni më shumë?

Pellumb Kulla: Të tria janë shumë të dashura për mua. Mendoja se një pëlqim publik më të veçantë mund të gjeneronte romani i tregimizuar “Lejlekët nuk vijnë më”. Por mbase koha, që kur doli ai, nuk ka qenë e mjaftueshme për të arritur atje ku ëndërroj unë. Kështu që na mbetet të shënojmë vetëm preferencat relative të lexuesve. “Rrëfenja nga Amerika” kërkohet më shumë.



Blue Sky: Libri juaj "Pushtimi i Amerikës", është përzgjedhur ndër librat më të mirë të shkrimtarëve shqiptarë më me famë. Ju jeni cilësuar si "Zë i veçantë në Letërsinë Humoristike". Si ndjeheni për këtë nder dhe vend special që ju është dhënë?

Pellumb Kulla: Vetë ftesa e Shtëpisë Botuese “Toena” në kolanën e tregimit të zgjedhur shqiptar ishte një nder dhe një afirmim i rëndësishëm. Cilësorët që përmendni ju, janë thjesht të kohës kur përgatitej botimi. Nuk di se si është pritur më pas përmbledhja ime. Nuk di bile, as se si janë pritur përmbledhjet e të tjerëve në atë kollanë, ato të Dritëro Agollit, të Sotir Andonit, Teodor Laços, Faik Ballancës e të tjerëve…

Blue Sky: Ju jeni personalitet, jo vetëm në fushën e Artit, por edhe atë të Diplomacisë. Detyrat tuaja në këtë fushë, ishin nga më të ndryshmet. Periudha në të cilën ju mbajtët barrën e diplomacisë shqiptare në OKB, ishte periudhë e vështirë. Çka do të dëshironi të ndani me adhuruesit tuaj për këtë fushë të angazhimit tuaj?

Pellumb Kulla: Nga aktiviteti im i shkurtër diplomatik ruaj kujtime shumë të dashura. Ish një situatë interesante. Regjimi komunist qe përmbysur. Strukturat e vjetra do të zëvëndësoheshin detyrimisht me të reja, ngaqë politika e jashtme kish ndryshuar. Izolimi i Enver Hoxhës kish ngritur telat me gjemba të armiqësive me gjithë botën. Ne ishim ngarkuar t’i sheshonim ata tela e të kërkonim miqësi, përkrahje ekonomike dhe oksigjen për demokracinë e brishtë shqiptare. Ishim të vetëdijshëm se aty ku rezultatet diplomatike qenë zero, edhe pak sikur të bëje, do të dukeshe më i vlefshëm se ata që prodhuan zeron. Por ne bëmë më shumë. Që në vitin e parë të shërbimit tim, Asambleja e Përgjithëshme e OKB filloi serinë e rezolutave për Kosovën. Ato kurrorëzuan punën e madhe që qe bërë deri në atë kohë në të dy anët e kufirit shqiptaro-shqiptar pas vitit 1990, por unë jam i lumtur që starti i tyre u bë pjesë e sukseseve të stafit tonë në Nju Jork. Dhe këtu duhet të kemi parasysh se gjatë diktaturës komuniste, për 40 vjet rresht anëtare e Organizatës së Kombeve, Shqipëria dhe misioni i saj diplomatik enverian nuk i pat turbulluar ujërat për atë që ndodhte në Kosovë. Pas përmbysjes së komunizmit misioni ynë u bë në mënyrë të natyrshme pika e takimit me OKB, si për Tiranën ashtu edhe për Prishtinën. Nuk do të harroj efektin që pati një fjalimi im në Komitetin e Pestë, kur në kuadrin e UNICEF-it planifikohej dhe u dha një ndihmë e rëndësishme për fëmijët e Shqipërisë dhe të Kosovës. Pasi kisha falenderuar në emër të Shqipërisë, kërkova fjalën edhe një herë për të falenderuar për ndihmën që u jepej fëmijëve kosovarë, pasi përfaqësuesi jugosllav qe i përjashtuar, ndërsa përfaqësues Kosova nuk kishte. Fjalimi ishte mjaft prekës. Unë këmbëngula që megjithëse Kosova qe ende pjesë e Jugosllavisë, ndihma të mos kalonte nëpërmjet Beogradit, por të shkonte direkt në kryeqytetin kosovar dhe komisionerët ndërkombëtarë të UNICEF-it të largoheshin që andej vetëm kur ndihmat të ishin shpërndarë. Pas botimit të kësaj fjale në shtyp, unë kam marrë letra të panumërta, mjaft prekëse nga Kosova dhe nga kosovarët nëpër botë. Ju tregova për këto veprimtari, si ato më mbresëlënëset, por ne patëm edhe shumë angazhime të tjera për hapjen e mëtejshme të vendit tonë, për bashkëpunimin e ngushtë me Unionin Europian, me ShBA dhe me demokracitë e mëdha botërore, në vatrat e nxehta të rruzullit. Ne u kujdesëm si për bashkëpunimet shkencore ashtu edhe kulturore. Në ato vite neve na kërkohej devotshmëria dhe ne e dhamë pa rezerva devotshmërinë dhe entuziazmin tonë në dobi të kombit shqiptar.

Blue Sky: Xhuljeta, bashkëshortja juaj, është artiste. Ju keni punuar bashkë në Fier. Sa role të saj i keni shkruar ju dhe cili është roli më i preferuar nga ju të dy?

Pellumb Kulla: Unë kam shkruar 80 deri 85 përqind të roleve për të. Ne me Xhuljetën kemi opinione edhe të ndryshme, por për rolet e saj bashkohemi në dy: Kryeneçja Katerinë, tek komedia “Zbutja e Kryeneçes” e U. Shekspirit dhe Poleska, fallxhorja me gjuhë të partishme në dramën-satirë “E Bukur Shtëpi e Vjetër”, shkruar nga unë në vitin 1989.

Blue Sky: Çfarë pëlqen ajo nga gjithë sa keni shkruar ju?

Pellumb Kulla: Një pyetje kaq të specifikuar unë asaj nuk ia kam bërë dhe nuk dua t’ia bëj. Kam mendimin, se më shumë nga gjithçka, asaj i pëlqen letërsia ime jo publike: letrat e dashurisë që ka marrë prej meje nga viti 1964 deri në martesën tonë në vitin 1969. Ajo i ruan ato me kujdes dhe kur unë u hedh një sy ve re se nuk e ka fort gabim: personazhet, unë dhe ajo, janë dy ëndërrimtarë të pastër, pak qesharakë, por gjithësesi mjaft të dashur.

Blue Sky: A e ka ndjekur rrugën e aktrimit apo regjisë, dikush nga fëmijët tuaj?

Pellumb Kulla:Jo. As vajza Era dhe as dy djemtë, Flladi dhe Ditbardhi.

Blue Sky: Me ç'farë projektesh jeni i angazhuar kohët e fundit?

Kam një vit që po bëj një punë mjaft tërheqëse. Janë shkrimet që kam bërë për skenën e teatrit, nga gjinitë më të gjata e deri te gjinitë e shkurtra e miniaturat. Është një punë afro 30 vjeçare. Ajo është përmbledhur në 3 vëllime nga mbi 400 faqe secili me titull në të tre vëllimet “Teatri, kjo lojë magjepsëse”. Është si të thuash i gjithë mielli që kam sjellë unë për magjen e skenës. Shpresoj që kjo përmbledhje të shohë dritën e botimit brënda këtij viti.

Vera Pelaj, radio "Blue Sky" - Prishtine