Friday, February 29, 2008

Bota e Gruas Shqiptare-URIM PER PAVARESINE E KOSOVES

Washington DC,

me 20 Shkurt 2008


Ne, nje grup vajzash dhe gra shqiptare qe jetojme ne trojet etnike shqiptare dhe ne shtete te tjera ne te gjitha kontinentet, mbledhur ne Rrjetin Mbare Shqiptar Femeror "PAN ALBANIAN WOMEN NETWORK" ju pershendesim te gjitheve, ne kete periudhe historike, dhe shprehim URIMET TONA per Shpalljen e Pavaresise se Kosoves.

Me shume gezim po percjellim ngjarjet qe po shpalosen dhe deshirojme te shprehim ndjenjat tona kombetare permes kesaj letre.

Me shume respekt e nderim kujtojme martiret e demokracise dhe lirise, perulemi me nder para vepres se tyre te pavdekshme. Nderojme punen e madhe kolosale te diplomateve e politikaneve shqiptare dhe falenderojme SHBA dhe BE per perkrahjen qe na japin per zgjidhjen e ceshtjes tone kombetare.

Rrjeti yne mbare boteror beson se ky moment historik i kombit tone eshte simbol i venies se drejtesise ne vend dhe me entuziazem e pershendet ate. Ne jemi te gatshme te japim kontributin tone ne perparimin dhe rrugen tashme te pandalshme te Kosoves si shtet i pavarur,sovran e demokratik.

Institucioneve Qeveritare te Kosves ju Urojme pune te mbare tash e mbrapa dhe popullit shqiptar i urojme GEZUAR!

RROFTE KOSOVA E PAVARUR E DEMOKRATIKE.
RROFTE POPULLI SHQIPTAR!

Nga vajzat e grate e rrjetit www.panalbanianwomennetwork.org

Kosove, Shqiperi, New York, Washington Dc, Florida, Connecticut, Teksas, Georgia, Chikago, Detroit, Karolina e Veriut, Nju Xhersi, Australi, Belgjike, Suedi, Turqi, Greqi, Gjermani, Itali, Kroaci, Maqedoni,Danimarke etj....

Saturday, February 23, 2008

Justice for Kosovo – Chance for Serbia

This post is taken from another internet source,to reflect upon its particular value.In this blog this is the only article that is not written by one of our members. Given the current circumstances we are publishing on our page as relates to the current Kosova situation.
Thank You for understanding.Please visit us soon.
PAWN

By Andrej Nosov and Dragan Popovic
After the declaration of independence of Kosovo and the "spontaneous" reaction of "rage and anger" depicted in the Prime Minister's words, demolished Embassies, public lynching of those with different political opinions, as well as the declarative call to "peace and peaceful protests", Serbia has hit rock bottom. It is less of a problem that in the previous decades we have gotten used to seeing violence, living in it every day and doing it spontaneously to people around us. It is more of a problem that the state politics of Slobodan Milosevic, the politics of violence, has officially returned as the main, driving force, that on which there is a consensus even of the democratic Presedent Tadic, and almost President Nikolic and all the other actes gathered around the leader of the defense of Kosovo, Vojislav Kostunica.

This rock bottom, and this fear that every normal citizen feels regarding what is going to happen the next day, is actually another big chance that we are once again missing. It is a chance for the society in Serbia to face their errors of judgement, to reconsider the politics of the past few decades, to look back and draw the line underneath the decade of conquest, murder, ethnic cleansing, terror over their own citizens and the inhabitants of the region. Kosovo has not been under the rule of Serbia since the day Slobodan Milosevic ended his project by retreating the army and police forces from Kosovo. The politics of conquering territories and nineteenth-century centralistic nationalism is facing a breakdown. Whether it will take something else on its way down, depends on the elite groups in Serbia. Or maybe new politics will arise in its place, appropriate for the modern age, based on cooperation and respect.

Everyone is in wonder because 17 February has happened to us, because there was a celebration and declaration of something we knew had happened in June 1999. Everyone makes excuses for violent behaviour, ancient rights and other mythologies by "our" right to rule "them". Breaking things in Belgrade, they say, is not much in relation to what has happened to us. They talk of cultural heritage, NATO bombing, the Serbs that died in Kosovo. There is no mention of the Albanians except as "separatists, terrorists, immature people, uncivilized snatchers of our land". Everyone is silent about Albanians. Because, I guess, one does not mention the name of evil. And the evil that Belgrade has done to the Albanians has symbolically ended for them on that very 17 February.

State enemy No 1 is Natasa Kandic, because she dared to sit in the Kosovo Parliament in the name of different values. Some media say that she shouldn't exist. Others have a problem with Sonja Biserko, Biljana Kovacevic Vuco. The rest would be satisfied with banning and destroying LDP or the expedition to the apartment of Ceda Jovanovic and insulting and lynching the politics and citizens which he represents. These steps are well known, Milosevic used them too. Kostunica is now simply applying the matrix he had inherited from his predecessor. Just as he had copied the rhetoric, he also did everything to leave Serbia in the gutter and through fear and terrot enforce the final establishment of the new Russian province, which is obviously his goal.

The last colony in Europe gained its freedom on 17 February 2008. From 1912 Kosovo has been ruled by boot and sabre. The people living there had no say in anything. Military authorities were imposed on them since the occupation. At that time, they were pronounced to be a nation not mature enough for democracy. Instead of a civil state and civil management, they recieved a hoard of officers and officials, mostly the worst ones, sent by punishment to Kosovo. Many testimonies from that time speak of violence, discrimination and collonial behaviour of the new masters towards the Albanian population in the region. While Kosovo was ruled by the army, the intelligence in Belgrade was making plans on how to change the national make-up of the population. The documents of the Serbian Culture Club lead by Slobodan Jovanovic speak of horrible and cruel entertainment of the Serbian national elite. People are refered to as merchandise, something not alive, calculations are made about how many people should move in and move out from different places. The exact same standards will be applied much more efficiently at the end of the 20th century by academics, writers, poets, bishops... "Humane displacement" will become the official politics which will finally result in the creation of Republika Srpska. That is why it is possible today to speak of territory, but not the people, to pledge in Kosovo, but not give pensions to the Albanians, to erase the complete population from the electorial register or the share of free stocks.

The parties changed names, from the National Radical to the League of Communists, from the Socialist Party of Serbia to the Serbian Radical or the Democratic Party of Serbia. The continuity of colonial rule was maintained after the Second World War through military management. Even though the former colonists were forbidden to return to Kosovo, new ones soon arrived. Authority was established through bloody massacres in Drenica and all over Kosovo. Once again there were no "conditions" for civil authorities. The UDBA sovereignly ruled Kosovo until 1966. Many people, rich today, owe their family posessions to the gold stolen from Kosovo Albanians. After the Brioni Plenum there was an ease, but as soon as the ruling circles saw that Kosovo inhabits people who want their rights and who will not reconcile with the existing situation, everything went to the way it used to be. One year after Tito's death, the Yugoslav National Army "establishes order" in the streets of Pristina, Pec, Prizren... The number of killed Albanians has never been revealed. In the end, in 1989, the "easily promised speed" completely overtakes the legitimate politics. The sovereignity of Kosovo is annuled by tanks, martial law is established and a system very similar to apartheid.

During the nineties, if you were an Albanian, you could not live without fear, let alone work in a school, hospital, the police, or government institutions. Even when the Albanians reacted to such a situation with violence, the elite circles in Serbia did not wonder why, but ravaged villages, civillians, women and children. To be an Albanian, male or female, meant a death sentence. Many were saved by some money or gold. For others, there was no way out.

The nineties are a disgrace for Serbain history, and that must be said out loud in reference to Kosovo. Today in Kosovo, as well as Serbia and the other countries in the region, a large number of people is waiting for the answer to the question where their loved ones are, what happened to them, who killed them. Vojislav Kostunica and his security services hide the answer to that question. Boris Tadic surpresses the answer to that question becase of "stability and the future" and tycoon interests. There is no justice for the Serbs either, if we do not tell the others what we have done to them. There will be no other future if we conceal the facts. And it is futile to rant about crimes over Serbs, world injustice, double standards... Ivica Dacic clearly stated on the parliamentary speakers stand that the politics of the nineties has been confirmed once more. When in 1999 revenge and retaliation against the Serbs started, there were no academics or scientists who would look for the cause in the behaviour of the state of Serbia. Or even to be determined according to the 800.000 banished people, mass murders in Meja, Djakovica, Suva Reka, Podujevo, Izbica, Vucitrn... Maybe that would have saved more Serbs than any books written in the name of the defense of Kosovo and such politics. Or any journalist scribblings which announced lynching, which the newspapers are full of these days.

The complete state apparatus was involved in hiding the tracks of mass crimes. Bodies were buried all over Serbia, burned in factories and power plants, sunk into the Danube or Perucac. The policemen, officers, members of National Security, politicians, local tycoons and enterpreneurs, judges and prosecutors, the Government and political parties were involved too. And after all that, Serbia is in wonder. Not a trace of regret, sense of responsibility, readiness to change behaviour. The people directly responsible for Serbia's loss of the right to rule the Kosovo people, today decide our own fate. They will not admit to their mistakes. Instead of that, they will try to tailor the international legislature according to their own dreams. To turn it into a calcified shell which cannot be adjusted to new situations. Because that is how one rules Serbia. That is how laws and constitutions are made here. Full of strong words and phrases, but inapplicable. Legitimately and legally, the democratic and free part of the world estimated that we cannot terrorize our own citizens forever. Maybe Russia or China still can, but that time will soon pass too. Then the people in Chechnya or Tibet will also gain their deserved place in the community of independent nations. The world's decision (at least the better part of it) to recognize Kosovo, should not be taken as punishment by Serbia. It is not a punishment, it is an opportunity. Not only for Serbia, but for the whole world to strengthen the mechanisms of the protection of human rights and more decisively defy the terror of local dictators. From Beijing to Havana, from Teheran to Moscow.

Serbia is obliged to recognize the Republic of Kosovo. To give a hand of friendship to their legally elected representatives, to help them establish a modern, democratic society. Not because we are more advanced or cultured, but because we owe at least that much to the Kosovo society. And through Kosovo, we can open the issue of the society in Serbia. To reconsider all the illusons and false values, reform institutions, start creating a critical conscience in young people, to reverse the value system and set things in their place. Serbia must, from the mistakes of the past, learn the lessons which will take us to building a new society and a different future. By making violence legitimate and attacking people with different political opinions, the authorities are only continuing the old and already seen practice. Those who think that they will destroy critical thinking and the need for different relations with the neigbours in this way, are sadly mistaken. The mass "events of the people" just take us back and create new mistakes which will cost us dearly.

Friday, February 22, 2008

Bota e Gruas Shqiptare-KOZETA ZAVALANI-REPORTAZH NGA SHPALLJA E PAVARESISE SE KOSOVES


Reportazh nga Kozeta Zavalani

Fatlume, që pavarësinë e prita në Prishtinë me gratë e shquara të kombit



Mëngjesi i 16 shkurtit ishte i ftohtë, me qiell të pastër, si mendimet dhe shpirti i cdo shqiptari, që priste shpalljen e pavarësisë së Kosovës. E kishim pritur aq shumë sa na dukej si ëndërr. Ishim një grup grash intelektuale e artiste, perfaqësuese të Fondacionit Mbarëkombëtar “Nermin Vlora Falaski”që udhëtuam drejt Kosovës. Furgonin na e solli nga Vlora kryetare e Fondacionit, gazetarja Zenepe Luka, sikur të donte që të kishte vazhdimësinë e 1912 edhe pavarësia e Kosovës. Ishte shofer Nesti, me të cilin kishim udhëtuar në Ulqin, ku zhvilluam Kuvendin e V-të Mbarëkombëtar të Gruas se Shquar Shqiptare. Në krye u vendosën Artistet e Merituara kryesuar nga më e moshuara Besa Imami dhe më pas Esma Agolli e Roza Anagnosti, që vijuan me Artistet e Popullit Tinka Kurti e Margatita Xhepa, pasuar nga ish zëvëndës kyetare e Kuvendit Makbule Ceco, Doktore e Shkencave Afërdita Stefani, Mjeshtre e Madhe Edit Mihali dhe në fund unë, që vëzhgoja gjithcka. Gëzimi ndriste në fytyrat tona pasuar me vargjet nga kënga që dilte nga kasetofoni i makines:”Vallja kosovare më morri me vete/ Si një fluturim mbi fusha male e dete/ Shaminë e qëndisim me ëndërra të bardha/ Të lodrojë Prishtina, Vlora e Tirana…”Jane pikërisht këto qytete ku më tepër se kudo ndihej festimi i Pavarësisë, që simbolizon fundin e një torture të gjatë e të përgjakshme për Kosovën.

Rruga e gjate drejt mbrritjes

Rruga është e gjatë dhe e vështirë, por ne jemi optimiste se së shpejti do të përfundojë rruga e re dhe më shpësh do ta bëjmë këtë rrugë. Ndërsa lemë në të djathtë malin e Gjallicës të mbuluar nga bora hyjmë në Kukës dhe ndalojmë në Restorantin me të njëjtin emër të malit “Gjallica” me pronar Avni e Milka Palushi, ku takojmë gazetarin e vjetër Zylfi Tola. Ai ka qënë shefi i Zenepes, kur filloji detyrën e parë si gazetare në këtë zonë, 35 vjet përpara, ndaj edhe nuk e refuzuam të trokisnim gotat me të, duke u ngrohur me rakinë e kumbullës, që zona e quan “shlivovicë”

-Zenepja ishte e re dhe e bukur, por shpatën e kritikës e kishte të fortë, nuk pyeste për askënd, së bashku më sekretaren e komitetit Nazmije Pogën, duke shkuar në Shishtavec, Golaj e në të gjithë zonën…..Po provoni pak rraki nga e jona- thotë ai, duke treguar historinë e një miku nga Kosova, që kur mbërriti në Kukës i tmerruar nga përndjekja e Serbeve, pasi piu një gotë nga kjo rraki tha:”Tani nuk ia kam me friken shkjaut sërb”…..Dhe ne i dhamë të drejtë sepse në vazhdim rruga nuk na u duk aq e vështirë dhe e ftohtë sa në fillim, ndoshta edhe sepse ishim drejt mbrritjes…

Në “Kodrën e Diellit” në shtëpinë e deputetes Flora Brovina

Në mbrëmje mbrritëm në Prishtinë e cila na priti me fjolla bore. Nuk kishte si të ndodhte ndryshe sepse Kosova ka dasmën e saj, ndaj duhej të vishtë fustanin e bardhë nusëror të borës. Kudo ndihej atmosfera festive e vecanërisht në shtëpinë e heroines Flora Brovina, simbolit të qëndresës së gruas shqiptare.Ajo banon tek “Kodra e Diellit”ndaj edhe vetë rrëzaton si diëll, fjalëmbël e fytyrë qeshur, rrezaton mirësi, ndihmë e dashuri.

-Mirëse erdhët!Do të qëndroni këtu tek unë, të gjitha, sepse dua t’ju kem sa më pranë në këtë festë të madhe. Festa është kur e ndjen vetë dhe unë sot e ndjeva këtë, qysh me ardhjen tuaj.- thotë Flora, qe kishte dale të na priste buzëgaz së toku me bashkëshortin Hajri Begu, një burrë fisnik, që ka kontribuar për këtë ditë. Pasi na gostiti Flora u ul përballë nesh dhe filloi të na pyeste e të na tregonte për momente të vështira e të gëzushme të jetës së saj. Kujtoi ditën kur e arestuan pa asnjë arsye, qëndresën në burgjet e Sërbisë, deri në momentin kur u takuam së bashku, pasi doli nga burgu. Edhe atë natë e kemi gdhirë në shtëpinë e saj duke biseduar, derisa zbardhi mëngjesi. Takohemi edhe me djemtë; Uranikun dhe Yllin, madje edhe me vogëlushin Orik, që e ka bërë Florën gjyshe të lumtur. Pastaj me buzëqeshjen karakteristike qëndrim serioz e të lumtur, ajo flet si deputete e Kuvendit të Kosovës:

-Pavarësia na gjen në një moment të mirë të pajtimit kombëtar dhe partive me njëra tjetrën, gjë që ndikon mjaft mirë tek masat e gjera të popullit, që me padurim e kanë pritur këtë ditë. Mbi të gjitha ne gratë që përfaqesohemi prej 36 vetash në Kuvend, kemi relacione mjaft të mira me njëra tjetrën, pavarësisht nga spektri i partive që përfaqësojmë. Shpallja e pavarësisë shënon fundin e shpërbërjes së ish jugosllavisë dhe ne na duhet shumë punë për hartimin e kushtetutës së qeverisë se rë të Kosovës. Për këtë dua të bashkëpunojmë edhe me gratë e Shqipërisë, për ruajtjen e gjuhes së pastër shqipe dhe vlerave të traditës shqiptare. Më pëlqen shumë etnografia, ndaj duhet të ripërtërijmë vlerat e veshjeve popullore, p.sh.Kosova ka 22 lloje veshjesh të grave që u përkasin krahinave të ndryshme, për të cilat duhet punuar bashkarisht, sepse përbejnë artin popullor, që ka vlera të pavdekshme…Pastaj diskutuam deri vonë për mundësitë konkrete të ndihmës ndaj qendres së fëmijve që ajo drejton, grave të traumatizuara nga lufta, atyra të papuna, etj…Ndërkohë në cellular i vinin urime të shumta nga gratë në vende të ndryshme të botës, madje e dhe nga Sërbia.

Me miq muslimanë nga Mitrovica që kanë miqësi me priftin e Belgjikës

Në mëngjes kishin ardhur për të festuar me ne në Prishtinë edhe miqtë nga Mitrovica; Esmaja e Fatmiri, të cilët janë strehuar në shtëpinë e Zenepes në Vlorë. Dhe jo pak por plot 21 vetë, që nga babai i Fatmirit, që është nipi i Isa Boletinit, vëllezërve e motrës së bashku me fëmijët e tyre deri tek Arberesha e porsalindur. Unë kisha dëshirë që të shkonim edhe në Mitrovicë, por nuk shkuam për shkak të protestave të sebëve që jetojnë aty, ndaj dëgjoja me vëmendje gjithcka prej gojës së tyre.

-Jetojmë matanë urës Ibër, në kufi me sërbët, ndaj edhe nuk festuam sic duhej, për të mos provokuar sërbët, por ata gjithsesi nuk mbetën pa bërë protesta. Le të bëjnë por pavarësisë nuk kanë cfarë ti bëjnë. Ajo u kye tani. – thonë ata me një krenari të ligjshme që u ndit në fytyra.-Të shpresojmë që qeveria e re do të punojë më tepër për të ndihmuar banorët në nevojë, sepse qeveria sërbe investon shumë për të blerë shtëpitë e djegura të shqiptarëve me cmime shumë të shtrenjta, me qëllim që të kenë zotërim sa më të madh të trojeve në Mitrovice. E kjo nuk është e mira dhe ka përmbysur gjendjen e banorëve tanë. Ka familje që para lufte bukë nuk kanë pasur e tani kanë vila me gjithë të mirat deri edhe pishina në katin e peste dhe shumë të tjerë që kanë pasur gjithcka, sot nuk kanë as bukë të hanë, ndaj duhen ndihmuar…

Me sjellejen e tyre ata kanë bërë miq edhe priftin Herman De Wulf në Lokerer të Belgjikës, që i ka ndihmuar shumë gjatë emigrimit 15 mujor. Madje ai dhe familja e tij i ka uruar edhe per festen e pavarësisë së Kosovës.Ndaaj të gjitha së bashku ia marrim këngës:” Erdhi dita e pavarësisë”.-O tokë e mbjellë me plumba, o burra shekujve rënë për liri, zgjohuni e gëzoni bashke me ne, Atdheu i shqipeve gëzon… Sot ka festë Kosova, gëzim i madh në zemrat tona-

Në Prishtina Media Center

Hoteli “Grand” në zemër të Prishtinës ishte kthyer në qendrën ndërkombëtarë të medias, ku ishin akomoduar qindra gazetarë nga vendi dhe bota. Me vështirësi, duke carë turmën e njerëzve u ngjita në katin e dytë e pasi bëra akreditimin me median, ndoqa konferencat e shtypit. Zëdhënësi Veton Elshani njoftoi se nuk ka pasur asnjë incident nga festimet e banorëve të ardhur nga vise të ndryshme të Kosovës në Prishtinë…Një polifoni labe ndihet jashtë nga një grup emigrantësh nga Greqia, që kanë ardhur enkas për të përshëndetur, të ndjekur nga turma njerëzish, që brohorasin pa pyetur për acarin e ftohtë…Në orën 15 filloi séance e jashtëzakonëshme, që u kurorëzua me firmosjen e Deklaratës së Pavarësisë të shoqëruar nga emocione, thirrje e brohoritje festive nga të gjithë të pranishmit…

Në sallën e medias u njohëm me vizionin e ri të flamurit të shtetit të ri të Kosovës, dhe firmosjen e dekraratës së pavarësisë, ndoqem edhe konferencën për shtyp të presidentit Fatmir Sejdiu, Kryetarit të Kuvendit Jakup Krasniqi e kryeministrit Hashim Thaci, i cili thëksoi:”Është një përgjegjësi, e cila iu është garantuar qeverive që nga momenti kur njerzit filluan të marrin frymë lirshëm. Është përgjegjësia jonë që pas pavarësisë ta bëjmë jetën ë qytetarëve tanë shumë më të mirë se më parë.”

U takova me mjaft kolegë të mediave shqiptare, thuajse të gjithë janë këtu në qendren e medias në Prishtinë. Rudina Xhunga, gazetarja qe perfaqëson femrën model ne median profesioniste, ka ardhur shumë herë në Kosovë, por si ndihet në këtë ditë të vëcantë?

– e pyes dhe ajo më përgjigjet:.

-Eshtë një ditë dhe një gëzim i vecantë, sa nuk po arrij ta besoj akoma. Jam si e tulatur dhe të gjithë festojnë. E kam dashur pa e njohur Kosovën, pastaj e njoha dhe kam qënë pjesë modeste për të ardhur tëk kjo ëndërr. Tani që erdhi e kjo ëndërr u bë realitet nuk po mendoj më, mos bashkohem me grupin e cinikëve skeptikë, por te gëzoj me gjithë të gëzuarit dhe kaq mjafton.

Emocione nga grate artiste e intelektuale

Persëri me gratë e shquara nga Shqipëria për të marrë përshtypjet e tyre nga ky moment i vecantë. Ato ishin vërtet të emocionuara. Disa prej tyre kishin provuar edhe tortën e pavarësisë me shijen më të ëmbël në botë.

Roza Anagnosti-Artiste e merituar-Porsa shijova tortën madhështore dhe jam jashtëzakonisht e emocionuar dhe e gëzuar që jam në Prishtinë në këtë ditë të madhërishme.Kujtoj sot ato gra të mrekullushme që krijuan shkollën e parë shqipe dhe unë jam e lumtur qe kam marrë pjesë në filmin “Mësonjtorja” ku kam interpretuar rolin e mësuese Dafinës. Vetëm gëzim kam sot e urime të gjithëve

Margarita Xhepa-Artiste e Popullit-Fjalët e mia janë shumë pak për të treguar gëzimin e madh të mirëpritur, që vjen nga thellësia e viteve dhe e zemrës sime.Një ëndër e bukur që i ka udhëhequr vazhdimisht shqiptarët, që i kanë dhënë shumë botës dhe ajo na ka shumë borxhe ne dhe ky është një borxh i vogël që po u japin shqiptarëve. Jam shumë e lumtur që këtë gëzim po e mar këtu në Prishtinë mes shqiptarëve të një gjuhe të një gjaku e të një flamuri e të një bese.

Tinka Kurti-Artiste e Popullit, mbështjellë më një flamur-Është kënaqësi e jashtëzakonshme dhe unë nuk e kam menduar, se do të jetoj për të parë këtë ditë të mbarë e të mrekullueshme. Dua të përshëndes shqiptarët kudo ku janë ne të gjithë botën,në këtë ditë me borë të bardhë, që është simbol i bardhësisë e mirësisë.

-Esma Agolli- Artiste e Merituar-Jam jashtëzakonisht e lumtur që kam ardhur sot në Prishtinë për të festuar pavarësinë ë shumëpritur të Kosovës. Kemi derdhur shumë gjak për këtë ditë dhe shumë trimëri e lotë për këtë tokë martire.Sot është vërtet një mot i ftohtë, por dielli i lirisë e pavarësisë që ka shperthyer në zemrat e gjithë shqiptarëve, do të shkrijnë njëherë e përgjithmonë dimrin e gjatë.

Besa Imami-Artiste e Merituar- Unë jam nga Gjakova, dhe kam gëzim të dyfishtë. Me thënë të drejtën po më mbysim lotët nga gezimi që kam në zemër, sepse kur u nisa nga Tirana për të ardhur këtu, të afërmit e mi më thanë:”Shko tek vorret e prindërve dhe u thuaj-Cohuni o të dashur, që keni vdekur prej dorës gjakatare të Sërbit, të shihni shpalljen e pavarësisë së Kosovës së bukur.” Megjithëse e sëmurë u cova dhe erdha ngritur prej zërit të brendshmëm të shpirtit tim dhe prej varreve të të parëve të mi në Gjakovë e në Shqipëri. Dhe jam e lumtur qe këtu është me punë si gazetar edhe djali im, Artur Zheji, që shpalos mendimet, idetë e zërin e tij, sepse janë qindra vite luftë e përpjekje për këtë ditë dhe bota duhet ta mësojë. E gëzofshim të gjithë.

Për Prof. Dr. Afërdita Stefani është hera e parë që ka shkelur në Prishtinë dhe ka ardhur me këmbë të mbarë, si ndiheni?

-Ashtu si cdo shqiptar që jeton momentin historic të pavarësisë. Një epokë e re për Kosovën dhe për të gjithë shqiptarët, kudo që janë, që do të sjellë mbarësi. Jam me fat sepse po e shijoj me gjithë shpirt pavarësinë e Kosovës, e cila do të lerë mbrapa historinë e përgjakur dhe do të sjellë mbarësi.

Mjeshtre e madhe Edit Mihali-Dua të them se unë në Kosovë kam qënë për herë të parë menjëherë pas clirimit të saj, me një koncert në kinoteatrin e Prishtinës. Me që vija për herë të parë emocionet kanë qenë të jashtëzakonshme, sepse për herë të parë vija përballë një spektatori artdashës dhe të dëshiruar, për të dëgjuar atmosfërën që vinte nga Shqipëria. Sot kam fatin të jem në ditën e pavarësisë dhe më mungon aftësia e të shprehurit të asaj që unë ndjej në këtë ditë të madhe. Akoma më duket si ëndër. Ajo sakrificë e familjes Jashari apo Haradinaj nuk shkoi kot, sepse ishte shpresa për gëzimin që provojmë sot.

Makbule Ceco-ish deputete - Ishte një ëndërr e kahershme, pasi unë në Kosovë kam ardhur që në 1999-tën dhe kemi bërë takimin e parë me autoritet shqiptare të ngritura pas clirimit të Kosovës. Situata e sotme është pak e ngjajshme me përjashtim të vecorisë që ëndrra e 1912-tës u realizua më 2008. Ky eveniment është pika kulminante e realizimit të ëmdrrës së popullit shqiptar dhe të nënave e gruas shqiptare, që në parlamentin kosovar përfaqësohet me 36 gra intelektuale qe do ti japin zhvillim Kosovës, prej të cilave dihet të marrim shëmbull edhe ne. Jemi krenare që ne kemi bujtur në shtëpinë e simbolit të gruas shqiptare Flora Brovina, që tashmë edhe me të tjera politikane, pas pavarësisë do të rezatojnë edhe më tepër, për të mirën e kombit.

Intervista të ndryshme

Njëri prej antarëve të qeverisë Fatmir Lima-thotë:

-Tani shteti i ri i Kosovës do të ketë probleme të reja për të zgjidhur.Është fillimi i qeverisjes së vendit dhe përgatitjes së tij drejt integrimit evropian.

Pranë meje afrohen edhe plot te tjere si Isa Goga nga Istogu i Pejës.

--Jam ish i burgosur politik, sot qytetar i lirë me bashkëshorten nga mbishkodra, nga Kemlendi. I kam kaluar të gjithë kalvarin e vuajtjeve në burgje e internime, por sot jam i lirë e i fal të gjithë, sepse kështu më ka mësuar At Zef Pëllumbi, që e kam pas bashkëvuajtës. Jam shumë i emocionuar sepse këtu sot është Vlora e 1912 dhe unë e dua Shqipërinë e dua Kosovën, ndërsa juve, si ju quajnë?

-Kozeta – i them unë dhe ai vazhdon me vargje:”Moj Kozetë, moj motra e vogël, më e mira në Tiranë e Prishtinë. Ti je rrit me vllazër e motra, gjithë gëzimet ti pastë votra, Une xhaxhi Isë i Kosovës, ty moj motër si lulja e mollës, të uroj gëzuar pavarësinë e Kosovës, Përshëndes, Shqipërinë, Kosovën, diasporën, të gjithë.

Begzad Avdiu e Muharem Xhemajli- Vijmë nga Bujanofci nga pjesa e Kosovës lindore, për të marrë pjësë në këtë dasëm të madhë, në këtë manifestim madhështor, që sjell një epokë e kapitull të ri në historinë tonë kombëtare. Besojmë se një ditë do të bëjmë edhe bashkimin kombëtar të të gjitha trojeve tona shqiptare.

-Unë jam Sadri Hadërgjonaj gazetar e themelues i emosioneve të RT Sarajeve. Kam filmuar e kam shkruar për ata që kanë manifestuar në këtë shesh, për të sjellë këtë ditë dhe ua kam përcjellë botës, për ta mësuar se kush jemi ne. Jemi mirënjohës për të gjithë ata që na mbështetën nëpër botë dhe dashtë Zoti të hyjmë edhe në familjen e madhe evropiane se e meritojmë.

Poeti Pandeli Koci- Është si 1912 për Kosovën, të cilën e kemi ëndërruar prej kohësh. Kam ardhur shpesh në Kosovë por kjo ditë është e papërshkrueshme, kur shëh këto flamuj të kuq, që prej vitesh janë valëvitur krenarë në zemrat e shqiptarëve, që janë masakruar nga shovinistët sërb. Do kthehemi në Tiranë me një gëzim të madh, për tu a shpërndarë të gjithëve.

Prof.Dr. Skënder Kodra, kryetar i Akademisë shqiptaro-amerikane:-Jam i sigurt në përkrahjen botërore, ndaj më vjen keq për Koshtunicën e popullin e mencur sërb, që nuk e kuptojnë politikën homogjene sërbe. Duhej që ata të na uronin për shtetin e ri të Kosovës. Jam i gëzuar për urimet e kryeministrit të Shqipërisë, sepse e kam mik personal, që kur kam punuar në spitalet e Tiranës dhe e përshëndës. Dua të theksoj se bota nuyk duhet të ketë frikë nga shqiptarët, por ti përkrahë ata.

-Ismet Krasniqi- Kemi ardhur nga SHBA për këtë ditë të madhe të pavarësisë që I takonte prej kohësh shqiptarëve dhe këtë emocion e optimizëm do tua përcjell bashkatdhetarëve tanë, me besimin për një jetë më të mirë.

Në Prizren me një prej firmëtarëve të pergamenit të Pavarësisë

Një flamur kombëtar i përmasave të mëdha, i quajtur "Flamuri i Pavarësisë", në gjatësi prej 3 kilometrash shpalosej me rastin e festës së madhe në Prizren. që është simbolikë e luftës heroike të trimit legjendar Adem Jashari.Ky flamur mbahej nga 1878 marshues, që simbolizojnë vitin e mbajtjes së Lidhjes Shqiptare të Prizrenit. Në Kompleksin Monumental të Lidhjes së Prizrenit ku na priti përgjegjësi Parim Kosova, u takuam me njerin prej firmëtarëve të Dokumentit të Pavarësisë, deputetin e Kuvendit te Kosovës Zafir Berisha, që thotë:-Jam i gëzuar që përfaqësoj njërin prej nënëshkruesve të deklaratës së Pavarësisë së Kosovës. Sipas alfabetit jam nga fundi në renditje dhe me qe nuk kishte vend ne fletë kam firmosur në një vend të vecantë në krye.Kam qenë me zemër në Prizren, pasi i përkas gjeneratës që u sakrifikua për Kosovën e lirë e të pavarur.I përkas familjes me tre vëllezër në burg e unë i përjashtuar nga shkolla e Kosova. Jam kthyer nga Frankfurti me thirrjen e Adem JasharitIdhe jam mobilizuar me forcat e UCK-së, duke kontribuar për shpëtimin e Prizrenit.Si kryengritës rebel tre vjet ka vzhduar protestat për vendosjen e bustit të komandantit Xhevat Berisha në qendër të Prizrenit, i cili u realizua vetëm me ndërhyrjen e UNMIK-ut. Edhe ne vendosëm lule para bustit të tij madje dikush na fotografoi…Aty erdhi e me takoi edhe miku nga Krusha Sahit Osmani, i cili donte që të qëndronim atë natë mysafirë tek ai, por ne këmbëngulëm për tu kthyer.Pastaj Kryetari Berisha na shoqëroi 5 km në dalje të Prizrenit, deri në Vlashnjë, që është toponimi i tretë më i vjetër në botë. Ai na gostiti me specialitete të zonës në lokalin “Kështjella”pronë e tij.Megjithëse nuk është arkitekt gjithcka e ka projektuar vetë. –Nga shpirti jam tradicional- thotë ai- dhe mendova se para se të bësh politikë duhet të kesh garanci ekonomike, ndaj fillimisht iu fura biznesit privat e pastaj politikës. Mendoj se me djem të tillë energjikë të guximshëm dhe të pasur financiarisht e shpirtërisht, do të ecë përpara Kosova, jo si disa nga deputetet tanë qe i hyjne politikes për tu pasuruar…

Surpriza në Zhur

Kur po gatiteshim për të marrë rrugen e kthimit për në Shqipëri vumë re se furgoni kishte rrjedhje vaji dhe shoferi nuk kishte besim se do te mbërrinim pa pësuar defekt. Dhe sikur të kishin dëgjuar hallin tonë, dy burra; Shaban Kurtaj e Myfail Azizaj së bashku me grate; Aisha e Drita, na takuan dhe na u lutën të qëndronim atë natë në shtëpinë e tyre në Zhur. Rrugës kur shkonim drejt shtëpisë na thanë se shtëpinë e kishin të vogël, por për njerëz të mirë ajo ishte e madhe…Por ajo ishte vërtet e madhe jo vetëm si kubaturë, me dy kate e katër dhoma në cdo kat, por edhe nga zemra e të zotëve të shtëpisë, që treguan mikpritjen qe karakterizon popullin kosovar. Kështuqë natën e kaluam në shtëpinë e Shaban e Aisha Kurtaj, në Zhur. Në hyrje na priti nëna e Shabanit, Barija e cila ndonëse e moshuar mëndjen dhe zemrën e ka plot dashuri e gëzim për ditet që po jeton. -Jam e lumtur –thotë ajo- që ia arrita ditës së pavarësisë. Pleqëria më ka ardhur e bardhë. Im bir Shabani vetëm në hënë nuk më ka cuar…Ndërsa flisnim me nënën mësuam se Shabani ka një djalë gazetar në Tiranë, që martohet këtë verë me një kolege nga Tirana, dhe na u lutën për të qënë përsëri në dasmën e tij. Ndërkohë që nusja e djalit tjetër së bashku me dy vajzat e tjera na gostisnin, nënë Barija bisedonte me Artistet e Popullit dhe I lutej Andit të vogël që ti fotografonte, duke u lutur se në dasmen e Isufit, do ta kallte gjithë shtëpinë në se do të shkonim.Unë u dhashë fjalën se do të shkoj kur të martohet Liridona, që është e bukur ashtu si liria, që i ka marë emrin…Aty në Zhur përvec miqësisë, kishim edhe një dhuratë surprizë, që e morrëm me vete në Tiranë së bashku me shijen e ëmbël të tortës së Pavarësisë.

Kalimi i kufirit pa viza dhe kthimi në Tiranë

Moti ishte i ngrohtë, ashtu si zemrat e bizëqeshjet tona.Me pikën kufitare të Morinës, na pritën dy policë që shtrënguan duart me ne duke na uruar. Nuk kishte asnje kerkesë për vizë në pasaportë. Për herë të parë kaluam kufirin pa asnjë vonesë. Rrugës nuk kemi parë kurë kaq shume flamuj të kuq qe valaviteshin krenarë nga ndertesa e rruge te ndryshme. Ne po ktheheshim fitimtare, pasi Kosova ishte shpallur shteti me i ri në botë i pavarur dhe demokratik dhe ishte njohur nga mjaft shtete ne botë, kryesuar nga miku më i madh SHBA. Të Tiranë ndahemi me njera tjetren duke përsëritur parrullat që ishin vendosur gjithandej në Prishtinë:”Bacë, U kry!”Na takojne dhe na urojnë, shumë na kanë zili, pasi jo kushdo ishte present me ne aty në Prishtine, në ato ditë historike, qe nuk do te harrohen kurre, sepse u bë realitet ëndërra 100 vjecare e shqiptarëve që sakrifikuan shumë për të, ndaj këto momentë le të mbeten të gdhëndura edhe në grafitin e gazetës suaj.

Tuesday, February 19, 2008

Festimi i Pavarsise se Kosoves ne Outer Banks,North Carolina

Tere jetën time kame imagjinuar ditën kur Kosova do te shpallet e pavarur. Jam shume e lumture qe mbijetova luftën ne Kosove dhe përjetova realizimin e ëndrrës time dhe te gjithë shqiptareve. Megjithatë, ndjeje dhembje për viktimat e luftës, te zhdukurve dhe familjet e tyre.

Dje ishte dite me emocione te pa përshkruara për mua: qaja, qeshja, vallëzoja,e bërtisja. Mami,Sara, John dhe unë përcollëm me vëmendje shpalosjen e procedurës se shpalljes se pavarësisë se Kosovës. E shikonim përmes një kanali francez ne internet pasi qe ata raportonin direkt live nga Prishtina. Por zërin e kisha te Radio Kosovës ne shqip. Isha krenare dhe mburrem me te gjithe zyrtaret kosovare per mbajtën e nje procesi demokratik. Isha e kënaqur kur dëgjoja zërin e presidentit Sejdiu, kryeministri Thaci dhe Jakup Krasniqi. Derisa Thaci lexone deklaraten e pavarise, ne qëndronim ne kembe. Te rrahurat e zemres shpejtoheshin derisa deputetet votnin per pavarsine e Kosoves, mandej shpërthyen lote gezimi. Perqafoja mamin, Saren dhe Johnin duke iu uruar pavarësinë e Kosoves dhe nje fillim te mbare per popullin kosovare.

Gezimi dhe krenaria mu rrit edhe me shume, kur mbreme ne
shtepine time erdhen 32 shqiptare dhe tre amerikane. Deri mbreme, une njihja vetem kater familje shqiptare qe banojne afer meje. Por kur i ftova te vijn per te festuar, iu thashe qe te ftojne cdo shqiptare qe njohin ne rrethin e Outer Banks, iu thash se,dera e shtepise time ishte e hapur per cdo shqiptare qe donte te festonte diten madheshtore dhe historike per Kosoven dhe gjithe shqiptaret. Ne shtepine time ndjehej fryme shqiptarizmi pasi qe cdo gje ishte shqiptare: nga dekorimet, ushqimet, muzika dhe vallet.

Dekorimet i kishte bere John me fqinjen time, piktoren Kathy Godwin. Ata bën dy pllakarta: Dita Pavarsise se Kosoves, 17 shkurt 2008; Kosova Independence Day, February 17, 2008. Kurse ne tjetrën shkruante, Kosova tani është e lire dhe e pavarur, Faleminderit Amerike. Ne te dy pllakartat ishte flamuri i ri i Kosoves dhe ai amerikan. Brenda ishin vendosur flamuri shqiptar dhe amerikan, balona dhe flamuj te vegjel shqiptar.

Tere diten kishim përgatitur ushqime shqiptare nga me te ndryshmet. Por ne mbrëmje secili qe vinte sillte ushqime dhe pije sa qe u be nje bufe me lloj lloj ushqimesh dhe pijesh. Derisa hëngrëm dark, u bisedua per ngjarjen me te re ne historinë shqiptare dhe evropiane. Diskutimi me i madh ishte rreth flamurit ku te gjithe miqtë shqiptare shprehen pakenaqesin qe nuk ishte pranuar flamuri kuq e zi me shqiponjën dy krenare. Por une iu premtova se ne shtepine time flamuri shqiptar, kosovar dhe ai amerikane gjithmonë do te valojnë prane njeri-tjetrit. Shikuam lajmet qendrore te raportuara ne RTK online dhe ishte kenaqesi t’i shihje shqiptaret duke festuar ne menyre dinjitoze ne te gjithe boten.

Me vone filloi vallja kosovare me kenget e Afrim Muqiqit, mandej valle shkodrane, e shume,shume te tjera. Ne mes te valleve kishin nevoj per pak ajer te fresket dhe dilnim ne oborr ku vazhdonte celebrimi me ndezjen e fishekzjarrëve e xixëllonjave te shumta.

Ne fund vendosem qe cdo vite me 17 shkurt te mbeldhemi ne shtepine time, kurse per 28 nentor te mbledhemi tek nje familje nga Berati. Shpresoj qe ne te ardhmen do te çlirohen edhe viset tjera shqiptare e te kemi edhe me shume festa te festojme.

Urime Pavarsia e Kosoves,
Zoti i bekoftë shqiptaret dhe miqet e saj.

Me dashuri,
Teuta

Wednesday, February 13, 2008

Bota e Gruas Shqiptare-KOSOVA E PAVARUR-Mendime Opinione Krijimtari



Agoi Dite e Bardhe

Mblidhni lule ju femi e rini
Lule te kopshtit e te saksise
Rruget me lule t'i shtroni
Per festen e Pavaresise!
Agoi Dite e Bardhe
Per kombin Shqipetar
Lindjen e shtetit me te ri nw bote
Shqiptaria e kremton sot
Flamuri i Pvaresise
Me krenari kudo valon
Himni i Fitores e i Lavdit
Ane e kend Kosoves jehon
Shkelqen dielli porsi ar
Natyra u prarua
U realizuan idealet
E kombit Shqipetar
Kosova u Pavaresua.

Hasibe Alishani - Bllaca



Larg Kosove


Nuk do jem mes krushqësh
Kur nis dasma e vjetër
Në kohën e re
As kur nusja do vie me duvak
E shqiponja krenare
Do të prij me bajrak
S’do t’i dëgjoj
Krismat e ndjenjave
Me shekuj mbledhur
Në shpërthimin e lotëve
Të gëzimit e përmallimit
Me bubullimë tupanesh
Zgjuar Dardania me kunorë
Pritjes së pafund
I erdhi fundi
Liburna del mbi valë
Era jote e ringjallë

Unë larg…Kosovë
Ti afër me zemër
Do mbetesh ajo
Kurrë më tjetër emër


Sevdije Rexhepi
Larg

Ne vitin 1998 m’u dha rasti te takoj tani miqte e mi te shpise nga Kosova ardhur ketu si refugjate, shperngulur nga trulli, shpia, njerezit, vellezer e motra e vendosur ne kete toke te re. Te gjithe larguar genocidit serb, por mendjen tek nena, tek Kosova.

Gjate tere ketyre viteve sa here qe jemi takuar kemi folur per Kosoven, per deshiren e hershme per Pavaresi. Ne nje bisede me te zotin e shtepise gjate veres se ketij viti, po gezonim ne mundesine e afert te shpalljes se Pavaresise se Kosoves dhe Naimi me tha:” Aida kur erdha ketu e bisedoja me shefin tim per Kosoven ai nuk besonte shpresen time per Pavaresi, tani qe po I afrohemi me tha ‘Naim asnjehere besa s’kisha me mendu se Kosova do te shpallte Pavaresine’”. E me pas shtoi tani eshte kaq afer KOSOVA DO TE JETE MA S’FUNDI E LIRE DHE E PAVARUR.

Sot, fola me miqte e mi dhe ah gezimi, gezimi i pritjes, lutja qe ‘gjitheshka te zhvillohet me paqe e qet’si’. Te gjithe po presim te ngulitur para televizoreve, komputereve, gazetave te huaja dhe vendase PAVARESINE E KOSOVES. Dikush kishte derguar ne posten elektronike “ BACALOKË U KRY” e iu drejtohej cdo burri qe ka derdh gjak per kete dite nder shekujt. Keto ore e minuta qe na cojne ne PAVARESINE E KOSOVES po i pergjojme te tane te vdek e te gjalle. KOSOVA LOKJA ka feste mike, te tane kemi nje DASEM TE MADHE ME FESTU NJE DASEM KU KRUSHQ DO TE JENE JO VEC NE POR TE TANE ATA QE ERDHEN E IKEN PARA NESH E BESA DO KERCEJME E KENDOJME e mbajme nje minute heshtje per te dashmit e zemres qe luftun e u flijun per ket dit’.

E GEZOFSHIM TANI, PER BREZAT E PER SHEKUJT QE VIJNE KOSOVEN E PAVARUR!



Ju dua shume dhe ju perqafoj

Aida Dismondy

Gezofsh Kosove Pamvaresine

Ju moj bija Kosovare,
Hapni ballkone dhe dritare,
Thirrni shoqet dilni ne valle,
Ju ka ardhur dita e madhe.

Dilni me rroba te kuqe,
Hiqni shamite nga gusha,
Ndaloni zine e lini vajne,
Kosoves rradha i ka ardhe.

Ju moj motra Kosovare,
Festoni diten e madhe,
Vishni fustanet e bardha,
Kosova te ndriti si hana.

Boll vajtuat per ata bijte,
Qe rane u shuan si yjte,
Erdhi ora te kendoni,
U pagua me gjak vatani.

Ta mare vesh bota mbare,
Si e mbrojtet ju vatane,
Djem e vajza si petrita,
Dhane jeten te vinte drita.

Drita erdhi, hej ta gezojme,
Gjithe botes t’i tregojme,
Se Kosova s’gjunjezohet,
Me Evropen krahasohet.

Nje shekull plot ka kaluar,
Kur ata burrat e zgjuar,
U mblodhen brenda ne Vlore,
Firmosen pamvaresine tone.

Por mbeti jashte bija Kosove,
E torturuan dhe e lodhen,
Zjarrin e lirise qe e digjte,
S’ja doli serbi t’ja fshinte.

Ai zjarr u be sot drite,
Ta gezoje Pamvaresine,
Dhe me hapa me vigane,
Te shkoje ne Evropen e Madhe!

Eleonora Koka-Gjoka
16 Shkurt 2008, New York.




Mike te nderuara,

Ju uroj diten e te dashuruareve dhe paçi fat ne jete kudo. Kurse une per
momentin jam mese e dashuruar ne shtetin tone te ri Kosoven dhe jam ne ankth dhe
pritje deri te Dielen. Prandaj me poshte klikoni dhe shikoni Mitrovicasit e mi
duke festuar.

Click the following link http://www.24-ore.com/kosova/203.html

Haxhere Uka

Florida, SHBA



Te dashura mike, kolege, bashkekombase, Shaljane, Gjakovare, Korcare,
Tiranase, Shkodrane, Mitrovicase, Shkupjane, Gostivarase, Ulqinjake,
Rijekase,..... te gjitha kudo qe jeni ---

Ejani te hedhim vallen e gezimit se bashku!!!

Vetem Zemrat tona dijne se ne cfare ankthi gjindemi dhe se me cfare
shprese presim Diten e Madhe. Per ta zbutur sado pak pritjen sapo e
perfundova albumin e ri me fotografia qe tregojne emocionet e mija ne
keto momente. Ju lutem kur te keni kohe klikoni ne photo albumin e
faqes tone me emrin Aferdita-Kosova e Pavarur 2008.

Me shiqimin e atyre fotografive shpresoj se edhe ju do te gjeni nje
ngrohtesi ne keto momente historike. Poashtu nese ju keni ndonje foto
te asaj fryme mundeni ta bashkangjiteni dhe le te jete Albumi nga
Pritja e Dites se Madhe.

Me mish dhe me shpirt kame punuar, mesuar, vepruar dhe do te vazhdoje
te njejten pune ne frymen e Naimit tone i cili na la me shkrim fjalet
e tij te bekuara: "Pune, pune, nate e dite qe te shohim pakes drite."

Ne, grate shqiptare kudo qe jemi,kemi Pergjegjesi dhe e kemi per
Detyre te punojme per te miren e vatrave tona dhe per mirekuptimin per
te miren e ardhmerise tone te perbashket boterore. Ju kujtohet
sakrifica e Rozafes, ju kujtohet Mbreteresha Teuta, Nene Treza, Shota
Galica, Ganimete Terbeshi, Silvira Tomazini, Fakete Rizvanolli e shume
shqiptare tjera te njohura dhe te panjohura. Te gjitha keto e kane ba
punen tone me te lehte. Ne vetem duhemi me vazhdue gjate rruges se tyre.

Me shume dashuri, Dita me familje
Mitrovicasja ne Austin, TX

Nga gezimi i lajmit te mire nuk mbahem,keshtu e perfytyroj ate DITE TE MADHE TE KOSOVES
Julia Gjika, Boston MA,USA

GEZIMI I FITORES

Mezi e pe ditën,
mezi e ndave nga nata e gjatë.
Mezi erdhi Fitorja.
S’ishin pak tragjeditë
Humbjet, dhimbjet s’ishin pakë.
Kjo ditë Kosovë
I ngjan stinës së pranverës
Gëzimin sjell
Me kthimin e dallëndysheve
Me kthimin e yjeve në qiell.

Si një trup i vetëm ke dalë
Nuk të nxënë sheshet
Nëpër botë,
me kohë u shitën biletat
për të ardhur te ty
rrugë të reja, po gjejnë dasmorët.

Eshte e diel
Qielli është i kaltër
Fytyra jote shkëlqen
Pritja ishte gjatë, përtej durimit.
Me zë te plotë.me zë të fortë shpërthen
Me korrin e ëngjëjve
Me fuqinë e dallgëve të oqeanit
Rruga e gjatë e mundimeve
Mbeti pas.

Fitorja është ulur
Pranë sofrës së madhe
Buzëqesh me fytyrën e heronjve.
Eshtë e diel,
Shpirtrat gëzojnë
Toka dhe Qielli ka festë
Në varrezat ,martirët shtrijnë eshtrat
të qetë janë tani
Asgjë nuk vajti dëm
As gjaku i derdhur.

Ata që e dinë se c’farë ndodhi dje
Nën këtë qiell
Ndoshta nuk dinë shumë,
Ndoshta pak ,shumë pak dinë.
Por ky qiell i di të gjitha,
Ky qiell di shumë
Ndaj sot nuk mbahet
Derdh dritë, ngrohtësi
Të rritet bari i ri me shpejtësi
Të gëzojë Fitoren
Kosova e pavarur
Shteti më i ri në Botë
Botë a e dëgjon?
Bota të njeh KOSOVE!

KOSOVA IME

Nga Iliriana Sulkuqi

KOSOVA IME,KOSOVE!
ISHA GJYSME-U BERA NJI,
KUR TE NDJEVA TY,
KUR TE PASHE TY.

ISHIM DY.
U BEME -NJI,
KUR TE PREKA TY,
KUR FJETA ME TY.

KOSOVA IME, KOSOVE...
LIRI MBI LIRI.





Përqafim me lirinë

AIDA BODE,Connecticut,USA

Qielli heq rrobat e zisë
E dielli lyen retë me ar
Një frymë e re tokën pushton
E universi ndihet krenar.
Ja tek vjen liri e shenjtë
Gojë më gojë legjendë kohërash
Sy më sy, shpresë zemrash
Shpirt më shpirt, heronj e eshtra.
Ja, po vjen liri e bekuar
Pranverë ësht’ bërë e lehtë shkel
Në çdo pikëz gjaku rrëzuar
Shkëlqim derdh e lulëkuqe mbjell
Ja po vjen me ngashërim
Liri e vuajtur e sypërlotur
Liri e dhimbshme dhe përdhosur
Liri e humbur, por e gjetur
Liri e vrarë, por e ringjallur
Eja, eja e shkruaju në letër
Ashtu si të kanë shkruar brezat në zemër
Eja, eja e gëzohu rrugëve të Kosovës
Ashtu si gëzon e ardhmja tek ngre lart një emër.
Emrin e gjakut tim, emrin e gjakut tënd
Liri – Kosovë
Më në fund do të jenë NJË

AB ©

Pergatitje per festen
SHOQATA E SHQIPTAREVE KOSOVARE TE BOSTONIT PO PERGATITET PER FESTEN E
MADHE TE KOSOVES! FESTIMI ESHTE PLANIFIKUAR NE FUND TE MUAJIT SHKURT ME
PJESEMARRJEN E GJITHE SHQIPTAREVE KOSOVARE TE NJU-ENGLANDIT. JAM E
FTUAR TE MARR PJESE NE KETE DITE KREMTIMI E MEZI PO E PRES TE GEZOJ
EDHE UNE ME MIQTE E MI KOSOVARE.

ROZI THEOHARI
BOSTON,MA,USA


Per Kosoven

Nga Mimoza Hametaj
Ancona ,ITALI

U takuam ne komune,ketu ne Itali.Ishim dy kryetare shoqatash Shqiptare qe na kishin thirur per nje seminar te perbashket me teme mbi mesdheun.Pas Seminarit u prezantuam dhe qe prej asaj dite une njoha hallet e verteva te Kosoves prej dikujt qe i kishte jetuar. Dija shume pak gjera per njerzit e mij pertej kufirit te ndaluar.Prej asaj dite dy familjet tona u takuan shpesh dhe folem gjate per ore e ore.
Admiroja shoqaten tjeter qe jepte me shume per atdheun,mund te them qe isha e entuziazmuar nga ata.
Sa here qe shkoja me vinin ne tribune.Nje dite moren dhe nismen per te krijuar fondin e ndihmave te quajtur”Vendlindja theret” Te gjitha keto gjera me emociononin.
Nuk kaloi shume dhe pregatitem manifestimin e pare,pastaj te dytin me qindra shqiptare prej te dy aneve te kufirit ku flitej gjuha shqipe.
Ne manifestimin e dyte gati kur po kthehesha ne shtepi nje gazetar i huaj me pyeti;
-Je per Shqiperine e Madhe?
-Pse jo ju pergjeja pa e menduar. Fjalet me dolen prej zemre dhe ndjeva te kuqin qe me hipi ne fytyre per natyren time impulsive.Rashe ne gracken e nje provokacioni.
Erdhi 99-ta dhe nje dite te bukur nje shoqe qe merej me problemet e emigranteve per te cilen kisha simpati me ftoi bashke me shume shqiptare te tjere per nje bashkebisedim .Po ate dite mikja ile H me kishte treguar per disa femije dhe gra te masakruara per te cilet kisha net qe nuk flija.Me kujtohet mire,ishim gati 30 burra e gra. . Ata na propozuan ti bashkoheshim nje manifestimi per “Paqen” ne mes shqiptareve dhe Serbeve.Fol ti i thashe djalit kosovar qe mezi po e mbante vendi .Nisi te tregoj ç’po ndodhte tani ne Kosove.Ishim te elektrizuar .Pastaj folen te gjithe te tjeret.Fola ne fund,ose me mire te them lexova nje poezi ne italisht Ku ndihej zemerimi per kete qendrim indiferent te europes se shekullit 20 ndaj krimeve qe po kryeshin ne Kosove. Poesia e M eshte pergjigjgja jone perfundimtare tha L,dhe te gjithe se bashku u ngritem dhe dolem nga salla.Shkojme te pijme nje kafe diku?-i thashe L dhe ashtu si ishim te gjithe u hypem makinave dhe
> u takuam edhe njehere per te mare nje vendim per nje dimostrate me vete. vendosem ta bejme nje dite me pas Manifestimit te Paqes qe po pregatitej ne te njejtin qytet megjithse koha ishte e paket.
Diten tjeter kur po shkoja per tek mjeku i familjes pashe ne rruge nje burre qe kishte vene nje tavoline me karike dhe po mblidhte firma.
U afrova.Parulla e tyre ishte “Te denohet Milosheviçi per krimet”
Ndalova kembet.-Kam nje propozim per te bere ithashe burit qe mu prezantua me emrin S. Takohemi sot ne mbasdite une me shoket e mije te Partise Radikale dhe ti me miqte e tu Kosovare.
Ne mbasdite ishte nje sintoni e plote. Per nje muaj te tere nuk isha prezente ne shtepi. Ne njerin vesh kisha telefonin celular dhe ne tjetrin te shtepise.Te njejten pune intensive benin dhe miqte e tjere te Radikales dhe Kosovare.
Ne nje maj u be manifestimi per paqen ndersa ne daten 2 manifestimi yne.
Ishim 4000,nje vargan i tere qe nuk mbaronte, prej portit deri tek sheshi i Papes ku ishte tribuna.Flamure shqiptare italiane americane dhe prej gjith botes mbuluan sheshin.kete here shtrengova grushtet dhe i thashe vehtes. Nuk biem ne gracken e provokacioneve. ne manifestimin e meparshem ne rrome ishte ndjere nje lloj konflikti mes demostruesve kosovare qe adhuronin Parti te ndryshme.Kalova tek te gjithe dhe i porosite .te jemi te bashkuar te gjithe ne kete moment ose te kthehemi ne shtepi.

Po per kete arsye pata kujdes dhe kujt i dhashe fjalen per te folur,pata kujdes dhe ne fjalen qe mbajta.-Jemi per nderhyrjen e Natos qe keto masakra te tmershme qe u behen vellezerve tane te marin fund.
Kur u ktheva ne shtepi celulari bje perseri. The qe nuk do ta ngresh me telefonin gerthiti burri im kur e mora prape ne dore.Isha e sterlodhur por nga ana tjeter e telefonit gruaja me emrin V me pershendeti me dasiuri duke me levduar sikur te ishim njohur gjithe jeten.
Kete nuk e haroj se me shplodhi pak,por pastaj u mbylla ne vetmine time.

13.02.08

Tuesday, February 12, 2008

Bota e Gruas Shqiptare-ALBANA MELYSHI LIFSCHIN-TREGIM


Shën Valentini për mamanë?!
Gjëja më e çvidhosur për mua kur erdhëm në fillim në Amerikë ka qënë
“Shën Valentini” i parë.
Atë mbrëmje im bir më kërkoi 100 dollarë se ”reston e kishte vetë”. Ia dhashë e vështrova nga vajza. Edhe ajo po pispillosej në pasqyrë, gati për të dalë.
-Po ti moj, ku do vesh? Edhe ti je “Valentinë “sot?
-Jo nuk jam “Valentinë, por e kemi lënë të shkojmë në një restorant me shoqet , o ba!
-Do me thënë edhe ti do para.
-E po si thua ti, mos të shkoj? Vetëm një pesëdhjeçe dua.. ë të keqen!
Më kërkonte 50-çen çupa sikur të qe 50 lekë më të Shqipërisë dikur e jo 50 dollarësh me të Amerikës që më binte bretku për t’i bërë…
Djali e vajza ikën e unë mbeta vetëm me time shoqe.
-Po ne ç’do të bëjmë o grua? Thashë se mos ndoshta donte edhe ajo të dilnim në ndonjë lokal jashtë për Shën Valentinin. Po gruaja ime është ëngjëll; gjithmonë mi lexon mendimet
-Eh, neve s’na duhen para “për të bërë dashuri”, do rrijmë në shtëpi. Kam kaq punë këtu rrotull. Të kujtohet ajo shprehja ”Sa ditë e bukur sot për të la lëveret?
Doemos më kujtohej. Ia kisha treguar sime shoqe atë barcaletë që ditët e para të fejesës tek shkonim lart, nga kisha. Atëhere, në kohët tona, u kujtohet edhe juve besoj, po të të thoshte dikush “isha tek kisha, apo “do shkoj tek kisha” nënkuptohej se kishte qënë në takim. Domethënë kishte bërë apo do vente për të bërë dashuri. Mendo kur të thoshin në mëngjez herët në punë: Ore, më duket se të pashë mbrëmë andej nga... kisha.
-Vërtet ? Pse edhe ti atje ishe?
Në fakt askush s’shkonte tek kisha e Shën Prokopit për te bërë dashuri. Kisha kishte mbetur si godinë e harruar, pa asnje funksion kishërie për njerëzit, por as edhe me ndonjë funksion strehe dashnorësh. Qe thjesht si pikë referimi. Atë kohë kur ne jetonim një jetë pa kisha e xhami, kisha e Shën Prokopit përkthehej si kodra e liqenit ku shkonin rinia. Dhe doemos atëhere s’kishim Shën Valentin e s’na duhej as Valentini as Valentina. Mund te ishte Drita, Meremja, Zana, Valbona të gjitha rrezatonin dashuri tek ngjiteshin lart nga kodrat dhe kjo ndodhte çdo dite të bukur me diell a me hënë, behar a dimër se dashuria e ka ngrohtësinë me vete.
Mirëpo këtu në këtë vend ku punojmë aq sa s’kemi kohë të marrim frymë, ekziston një ditë në pikë të shkurtit si për të na thënë ” Ej, çlodhuni o njerëz sot e po mundët kujtohuni edhe për një çikë dashuri”.
Kështu fëmijët e mi dolën e ime shoqe, meqë “shyqyr që kishte pak kohë, mblodhi gjithë “lëveret” të lara e të palara e i futi në thesin e lavanderisë dhe zbriti poshtë në bodrumin e builldingut ku janë instaluar ca lavatriçe.
Atë kohë ra telefoni. Ishte Gaqua, komshiu ynë. Jetonte vetëm me nënën në një apartament dy kate më lart nga ne. Qe martuar e divorcuar e s’kishte gjë në terezi për tu martuar së dyti. Fliste nga celulari. Më pyeti se ç’po bënim.
- Hiç, i thashë, po rrijmë kot. Fëmijët dolën për Shën Valentinin.
-Epo, po ndaloj një çikë aty tek ju, tha ai. E mora me mend që do qe duke u kthyer nga puna atë kohë.“E po mirë thashë me vete, ja tek po bëjmë edhe një dorë domino.”
Gaqua hyri duke nxjerrë nga një çantë e madhe plastike një buqetë me trëndafila. Unë hapa sytë. Po kjo?
-Është për Shën Valentinin, tha.
“Gaqoja më së fundi e paska mbërthyer një çupë”, thashë me vete
-Hë..hajër..
-Jo, mo, jo. I solla për tët shoqe. Ku e ke Dritën?
S’po merrja vesh. Lule nga Gaqua për gruan time në Shën Valentin?
Gaqua duket e lexoi habinë time e u nxitua të më tregojë se qe shtrënguar ta blente atë buqetë me trëndafila tek dyqani pranë punës, se të gjithë kolegët amerikanë ashtu po bënin e ky s’deshte të dallohej si dhija mes dhënve. Tamam, tamam qe pikërisht kolegu i zyrës që bashkë me buqetën e tij kishte blerë edhe një për Gaqon. Gaqua e kishte falenderuar buzë a gaz duke i thënë se edhe ai e kishte atë buqetë për të ëmën. Por kur qenë ndarë, rrugës për në shtëpi nuk ishte i sigurtë ç’të bënte me të. Grua jo, të dashur jo e jo. Kujt t’ja jepte? Nënës 75 vjeçe? Ç’të bënte? T’a kthente buqetën e posablerë?? Do ta habiste luleshitësen. Kështu që mori rrugën për shtëpi me tufën e trëndafilave në duar.
-Pata hall se do çudis plakën o vlla. Do më thotë” Hajt lipsu, s’je kujtuar të më sillje lule kur ke qënë në Shqipëri e po më sjell këtu.. Edhe për ç’farë pa? Për Shën Valentinin! Të kanë rrjedhur mor bir?
-Po mirë o Gaqo, e marrë vesh, po tani do të çuditësh time shoqe?
Gaqua hapi krahët si fajtor. Qe vërtet nje buqetë shumë e bukur me trëndafila të freskët , të kuq.
Unë pashë reth e rrotull. Mbi tavolinën e mesit Drita mbante një vazo me lule artificiale. I hoqa ato e në vend të tyre futa trëndafilat e Shën Valentinit që Gaqua , komshiu ynë i mire, ia bënte dhuratë aksidentalisht gruas sime.
Trëndafilat bën efekt të çuditshëm tek ime shoqe . Ajo pandehu se i kisha porositur unë si surprizë për të.
-Uaa! Ti je i mrekullushëm. Ty s’të ka kush! Thirri ajo sa i pa e më zuri për qafe e më puthi në sy të Gaqos.
Jo vetëm kaq, por u kthye me krenari nga ai e tha: Hë mo, thuaj gjen një tjetër burrë më të mirë se ky i imi në lagjen e shqiptarëve këtu rrotull? Dhe i ngriti trëndafilat nga vazoja, e i tha Gaqos të na bënte nje fotografi që ta kishim kujtim për Shën Valentinin, ja ashtu me me buqetë në duar.
Të nesërmen në darkë, Gaqua më bën një telefon e më thotë:
- Ore e di ç’më ndodhi mbrëmë me mamanë, mua? Pasi më shtroi darkën më tha: “ Po edhe ti o bir, si s’u kujtove t’i sillje ca lule nënës sate sot, si gjithë bota. Shikoja njerëzit nga dritarja me lule nëpër duar. Një tufë lule do na kishte zbukuruar shtëpinë sot. Ja edhe kjo gjitonja jonë, mosha ime, e mbytën mbesat me trëndafila!
Mua më mbeti luga në gojë …

Albana M.Lifschin
Botuar ne ILIRIA , Feb 8/08)
Tregimi eshte marrë nga libri “Ura mbi Oqean" Globus/08



" Be yourself;everyone else is already taken." -Oscar Wilde

My home page
www.geocities.com/annamonti

Friday, February 08, 2008

Bota e Gruas Shqiptare-SUZANA KUQI-TREGIM DHE ESSE



K O I N C I D E N C E !

- o -

Nje dite tek rregulloja dhomen e vajzes sime adoleshente vura re nje liber mbi misteret e magjise. Ku e kish gjetur, dhe ç’donte aty ai liber ? Mendimi im i pare ishte ta merrja , ta grisja e ta hidhja. E pastaj ? A do ta kishte veshtire ajo te gjente nje tjeter ?Jo, aspak. Mund te gjente gjithe librat qe donte. E lashe ku e gjeta nderkohe qe shpirtin nje ndjesi e turbullt e shqetesuese ma peshtolli. Perse i duhej, perse u kushtohej ketyre gjerave qe mua me shtinin frike? Nje vendim arbitrar nuk kishte vend ne kete mes, duhej te flisja me te.Sa me shume kalonte koha ndersa beja punet e shtepise e prisja oren qe ajo te kthehej nga shkolla , aq me te forta ishin kujtimet e rinise sime qe me sulmonin e ma turbullonin edhe me shume shpirtin

- o –


Ajo hyri ne shtepi si nje rreze drite, e bukur, e paster, e dlire, e qeshur, si rinia . Fytyra e saj, qe une e mendoja akoma femije, davariti rete e zeza qe ishin ulur kembekryq e me kishin pushtuar zemren e cila fergelloi nga gezimi e krenaria qe ajo krijese e mrekullueshme qe qendronte para meje ishte ime bije.Ime bije.Tek pashe syte e shndritshem e enderrimtare, ndoshta te dashuruar, nuk pata guximin t’i thoja as edhe nje fjale. Me erdhi keq t’ja prishja ate moment te bukur,e kujt nuk do t’i vinte keq? Nje here tjeter , mendova, do ta gjej rastin e duhur e do t’i flas.


- o –

Dhe rasti me erdhi disa here por nuk dija nga t’ja filloja. T’i thoja se nuk kish asgje te mire nga magjite , nga ato rite qe ne fakt jane vetem nje deformim i magjise se vertete, apo… Ajo me siguri do te qeshte

me mua e do te me thonte se une nuk marr vesh vete nga keto gjera. E me te vertete ç’dija une nga keto gjera, mos valle isha nje shtrige?Jo. Por ç’fare t’i thoja , se kisha frike nga keto gjera ? Po, kisha dhe shume. Po ku bazohej kjo frike… une as dhe vete nuk isha e sigurte se ato qe mendoja mund te ishin te verteta por kujtimi i hidhur i Lines , shoqes sime te dikurshme, nuk me linte te qete. Une mund ta lija vajzen time te merrej me ate liber e me budallalleqet e shkruara ne te, me kohe do t’i kalonte e nje dite ndoshta do ta hidhte vete ne koshin e pleherave, por Lina… ajo vinte nga kohe te shkuara e zinte vend ne nje cep te trurit tim , e me mundonte tere diten, per dite e dite me rradhe. Une duhej t’i tregoja per te vajzes sime. Aq me teper sot qe e pashe tek ndizte nje qiri e diç lexonte ne ate liber.

- o –

- Te kam folur ndonjehere per shoqen time Lina ?- e pyeta ne mbremje kur u gjetem te dyja vetem ne salle para televizorit , duke u munduar te merrja nje pamje indiferente e ti jepja te kuptonte se biseda qe doja te nisja nuk ishte shume e rendesishme pasi dihet se adoleshentet kur nuhasin diçka te tille ja mbathin para se te fillosh e te lene me fjale ne goje.

- Jo mami . – u pergjigj ajo duke kerkuar ndonje film interesant ne televizor.

- Ke deshire ta degjosh historine e saj ?- vazhdova une si pa te keq.

- Fol, se po te degjoj.- kanalet vazhdonin te kontrolloheshin.

- Eshte interesante do te te pelqeje- ngulmova une.

Ajo vazhdoi te kontrollonte por pasi nuk gjeti ndonje gje qe t’i interesonte ndaloi ne nje kanal me muzike e u kthye nga une.

- Ma trego mami , po te degjoj.

Une u mbusha me fryme e per nje çast nuk dija nga ta filloja.Por Lina doli nga cepi ku ishte fshehur e erdhi e qendroi perpara meje, e semure me nje buzeqeshje te zbehte mbi buze e pas saj u shfaq edhe Diri. Une mora kurajo te tregoja ate histori qe isha munduar t’ja tregoja aq here vetes e

asnjehere nuk kisha mundur ta tregoja siç duhej pasi kurre e as tani nuk i kam gjetur nje zgjidhje llogjike ne trurin tim .



- o –

- Ne fakt ishin dy, njera ishte Lina dhe tjetra ishte Diri. Nuk ishin shoqet e mia te ngushta, ti i njeh ato dhe i therret teta, por ishin shoqe te cilat i frekuentoja sepse kishin moshen time, me njeren me lidhte aboneja ndersa tjetren e kisha ne lagjen ku banoja ne femijeri.Nuk e njihnin njera tjetren , asnjera nuk dinte gje per tjetren derisa rastesia apo fati me nyjet e tij te mistershme, i lidhi ne nje pike, nje djale, te cilin njera e dashuronte ndersa tjetren e detyroi familja te fejohej me te.

- Si ka mundesi, si mund te te detyrojne?- u hodh adoleshentja ime e mua me erdhi per te qeshur tek pashe indinjaten ne syte e saj te bukur.

- Ashtu ishte koha atehere- i them une.

- Aman dhe ti mami, koha thote, ç’tregim koti.- shfryu ajo dhe u be gati te ngrihej.E kapa per dore dhe e detyrova te ulej.

- Degjoje deri ne fund, pastaj e diskutojme.Djali quhej Alqi e pasi kish mbaruar studimet per mjekesi e kishin caktuar ne nje fshat afer ku ushtronte profesionin e mjekut. Ne ate fshat punonte dhe Diri ku u njohen dhe u dashuruan. Te ishte per ata te dy do te ishin fejuar e martuar , por familjet nuk donin. Alqi ishte ortodoks e Diri myslymane, pra jo te te njejtes fe. Familja e vajzes ndoshta edhe bente leshim por ajo e Alqit qelloi me e forte. Megjithese une nuk jam e sigurte nese per mamane e tij qe mbulonte nje post ne bashkimet professionale e hiqej laike ,ishte feja apo mbleseria qe kishin ndermend te benin me familjen e Lines, babai i te cilit gjithashtu mbulonte nje vend te privilegjuar ne komitetin ekzekutiv.Dhe atehere, bija ime, nje post i tille , ne nje sistem diktature ku shume gjera une edhe sot i shikoj absurde, e pyes veten se si kane ekzistuar me te vertete , nuk ishte pak.

- Cfare ishte absurde?


- Ke degjuar ndonjehere se ç’do te thote te kesh biografine e paster ? Apo rregullat qe kane te bejne me te ?

- Jo.

- Aq me mire. I pari rregull kur fejoheshe ne ate kohe ose e para pyetje qe behej ishte si e ka biografine.

- Edhe ?

- Nese nuk e kishe te paster, nuk te jepte njeri nuse ose nuk te linin te merrje djalin qe dashuroje . Familja mund te te mbyllte brenda kater mureve te shtepise e te linte pa u martuar kurre.

- C’absurditet !Po si ishte biografia e paster ?

- Kur nuk kishe asnje nga familja, prind, vella, gjysh , stergjysh, kusherinj te denuar per politike. Nese kishe ndonje te tille e kishe koken te ulur per tere jeten. Ndersa te denuarit ordinere… hynin e dilnin nga burgu e ajo qe ishte me e bukura ishte se familjet e kishin ballin lart, vertet ishin te denuar por ishin ordinere, ishin hajduter, perdhunues,kriminele por nuk ishin politike e biografia mbetej e paster. Ndersa politiku…Nejse se u larguam nga ngjarja qe doja te te tregoja.Ku e lame. Ah po. Pasi kaluan nja dy vjet dashuri mes Dirit dhe Alqit, e cila u pengua me te gjitha mjetet nga familja e tij per te mos u kurorezuar, ja ku i servirin Linen. Vajze e bukur, fisnike, ishte studente ne vit te dyte , une e kisha ne abone, benim rrugen bashke. Ne fillim ai nuk pranoi por pak nga pak filloi te interesohej per te. E nuk kish se si te mos i pelqente. Nderkohe qe njihte Linen dashuria per Dirin filloi te dobesohej, e pse jo, ishte ne moshe e donte te martohej, por kam pershtypjen se martesa per te ishte nje mjet per t’u shkeputur nga nena e tij qe e mbante nden thonj dhe e komandonte gjithmone.Lina nuk e donte, as nuk i pelqente dhe aq ai djale, e une nuk e di nese ajo e ka ditur se ai kishte nje tjeter apo jo. Di vetem qe pas nje vere te gjate e te mundimshme per te pasi kish mbetur ne dy provime per vjeshte, e zene ne nje moment bosh nuk i kish rezistuar presionit te prinderve te saj dhe kish dhene fjalen te fejohej me te. Keshtu qe kur filloi viti i trete i studimeve tona, kishim edhe nje shoqe tjeter te fejuar ne abone.

- Po ti mami ishe e fejuar ne ate kohe?- me pyeti me nje buzeqeshje qesendisese ime bije.

- Jo, - ja preva shkurt.-Nuk ishte e vetmja vajze e fejuar qe te fejuarit vini e i prisnin tek stacioni i trenit tek zbrisnim e i kapnin per

krahu te permalluar a thua se kishin dite pa u pare e jo vetem disa ore. Ishte i vetmi çift qe nuk i kam pare kurre te kapur per krahu ne dy vjet abone qe bera me te. Tani te kthehemi tek Diri. E zhgenjyer, e demoralizuar, tashme historine saj me Alqin e dinin shume vete e peshperisnin, ajo do ta kishte te veshtire te gjente nje burre tjeter ne ate kohe por ti bija ime nuk ke si ta kuptosh kete, je rritur ne nje kohe tjeter dhe une falenderoj Zotin per kete, pothuaj kaloi ne depresion. Dashuria e saj per Alqin jo vetem qe nuk u pakesua por u rrit me teper, e deshperoi edhe me shume e ju kthye ne ide fikse dhe e persekutonte.E deshperuar deri ne ate pike sa ne vend qe te qetesonte shpirtin e saj me idene se fundja Alqi nuk e vlente dashurine e saj, luftoi per ta fituar ate. Sigurisht, nje shpirt i lenduar e i deshperuar nuk mund te gjeje mjetet e duhura. Filloi te shkoje neper fallxhore, keto po qe kane ekzistuar edhe ne ato kohe ,siç kane ekzistuar edhe me pare e edhe me vone ne historine e njerezimit e qe me te shumtet jane shushunja , e shpenzoi ato kursime te pakta qe kish per ti bere derman shpirtit te saj. Qe kur Alqi ishte fejuar me Linen vinte shpesh ne shtepine time e qante.Me vinte keq por nuk kisha se ç’ti beja. Ajo ligesi qe shfrente kundrejt asaj vajze qe mua me pelqente dhe e kisha per zemer, me indinjonte ,por kur shihja se si ishte katandisur e lija te shfryhej. U mundova t’i spjegoja se nuk ishte faji i asaj vajze por i atij , Alqit, qe ishte treguar maskara, por nuk degjonte nga ai vesh.Shpesh nuk doja t’ja hapja deren. Ajo ngulmonte qe une duhej t’i tregoja Lines per te, por une kurre nuk pata guximin ta beja kete. Me siguri diçka do te kish degjuar qe i rrinte aq ftohte te fejuarit, por varej se nga çfare gojesh , e ndoshta nuk i kish besuar, ndersa po t’ja thoja une me siguri do te me besonte. Po pastaj? C’rendesi kish ne me besonte apo jo, a do te kish qene aq e forte sa te prishte fejesen? Ne ate kohe bije vetem djemte kishin te drejte te prishnin fejesat, e burrat te linin grate, por vajzat jo. E Lina megjithese ishte inteligjente, me karakter te forte, dyshoj se do te ishte e zonja te perballonte nje opinion te tere. Nese une do t’ja thoja, kjo veç do rendonte shpirtin e saj, do ta ftohte me shume me te fejuarin por gjendjen e saj si nje vajze e premtuar per tu martuar me te, jo.Zgjodha te heshtja.Dhe jam penduar…

- Pse mama, e la ai ?- vajzes sime i ishte shtuar kurreshtja.

- Jo, nuk e la , por degjoje deri ne fund.

- o –

Pasi ishte zhdukur per disa muaj , Diri mbiu perseri ne shtepine time. Syte i shndrinin ethshem. Nuk eshte ne terzi nga trute, mendova, si do ta heq qafe sot qe kam per te studjuar. Por nuk e zgjati shume. Pasi mori karamelen dhe piu kafene qe une ja bera menjehere, shenje kjo qe duhej te ngrinte takat sa me pare, duke me çuditur pak se nuk e zuri fare ne goje deri ate kohe te dashurin e saj u ngrit e mori te ikte. U ndal para deres e nxorri nga xhepi nje shishe te vogel qe mua mu duk shishe penicilline e ma zgjati.

- Dua te me besh vetem nje nder. Nuk te kushton gje. Lage ate vajzen me kete uje, nuk ka rendesi se ku, mjafton qe ta lagesh pak pa i rene ne sy.

- Cfare uji eshte ?- e pyeta e habitur.

- Uje qe kane lare nje te vdekur. Ty nuk te ben dem. Mund te lagesh doren tende me te dhe t’ja kalosh mbi shpine.

Une deri ne ate kohe nuk e dija se ç’ishte uji qe kishin lare te vdekurit dhe nuk e dija se pse perdorej. Megjithate nje vale zemerimi e indinjate u ngrit brenda meje, ç’me kujtonte mua ajo, nje cope injorante qe duhej te besoja e te beja keto gjera? Pa e zgjatur hapa deren dhe e shtyva jashte.

- Mos u duk me ne shtepine time !- i brita nga pas.

- o –

Megjithate kurioziteti me shtyu te pyesja se ç’ishte uji qe lanin te vdekurit dhe pse e perdornin. Nje fqinja ime plake me tha se njerezit e keqinj e perdornin per te ftohur çiftet, per ti ndare . Nuk i besova. Fundja njerez te keqinj ka plot e njerez qe vdesin perdite ka gjithashtu. Nese do te ishte e vertete kushedi sa ndarje do te degjonim çdo dite. Por plaka shtoi se ku ka vertete dashuri nuk funksionon.Edhe kjo nuk ma mbushi mendjen. Sa njerez jane martuar ato kohe pa dashuri dhe martesat kishin rezistuar . Vertet, bej çudi edhe sot, po ta krahasosh me te tashmen ku divorcet jane ne mode… Po ekzagjeroj. Nejse, le ti kthehemi Lines sime, ajo i rezistoi fejeses me Alqin, nje vel ftohtesie e trishtimi veshi figuren e

saj dhe e beri edhe me te bukur, si nje princeshe te nje kohe tjeter, te trishtuar por krenare.Keshtu e mbaj mend ata dy vjet derisa mbaruam shkolle dhe veren e atij viti ajo u martua. E pashe te veshur nuse, e zemra me pikoi. Pertej grimit e trukut qe e bente te dukej si nje perendeshe spikata frike e dhimbje. Dhimbje, po, zemren e saj te re ndoshta ne fshehtesi ja kish falur dikujt qe ne nuk e dinim. Mund te ishte nje sekret qe e kish mbajtur vetem per vete. Nuk eshte çudi, kush mund t’i rezistoje nje marteseje te tille nese nje zjarr qofte dhe imagjinar nuk i ngroh zemren. Une ate çast i bera nje betim vetes, kurre , sido qe te vinin punet nuk do te martohesha me nje qe nuk do ta doja .Kthehemi tek Lina. I rezistoi marteses. Qe çift i çuditshem , asnjehere nuk u pane te dilnin bashke, ai dilte bulevardit me shoke ndersa ajo ose me motrat ose me shoqe e salutoheshin kur kalonin perbri si dy te njohur te zakonshem. Megjithkete pas dy vjetesh Lina u be me vajze.Por as vajza nuk ndryshoi asgje mes tyre, krenare, te ftohte e te adhureshem , ja ç’mund te them per ata si çift.

- o –

Diri. C’te them per te. Nuk e pashe me kurre. Por shpesh takoja motren e saj. Diku me thote se ishte martuar ne nje qytet tjeter e kish lindur tri vajza, te bukura si drita. I shoqi ishte nje djale shume i mire dhe ajo kishte patur fat. Shyqyr, tha qe nuk kishte perfunduar me Alqin, ishin çift i goditur dhe duheshin shume.Pra Diri, mendova, kish patur fat, ndersa Lina jo. Diri ishte e lumtur, ndersa Lina ishte fatkeqe e mbyllur si nje zog ne nje kafaz , per me teper qe flitej se Alqi ja dridhte me te tjera. Po sikur Diri ta kish patur mundesine e ta perdorte ate shishe uji ? Kete kurre nuk mund ta di me siguri, por tek hasja nganjehere rruges, syte e saj te mbushur me boshllek, e ate buzeqeshje te ngrire ne buze, mendja me shkonte tek ajo shishe e mallekuar. Nuk ishte e drejte nese ja kishin bere kete. Kish te drejte edhe ajo te gezonte ne kete jete. Ose me mire kish te drejte te bente dhe ajo nje jete normale…

- o –

Koha kalon, e punet e problemet e ndryshme te bejne te ndahesh nga shoqeria qe frekuentoje dikur e vendin e tyre e zene te tjere. Por kjo nuk ka te beje me ata qe ke per zemer. Ke ke patur ne zemer mbetet gjithnje atje e nuk luan, veç se i shikon me pak e nderkohe ata minuta qe kalon me ta jane çmueshme pasi jane te veshur me nje petk malli. Keshtu dhe une nuk i pashe per vite me rradhe, dhe ate punen e shishes e kisha harruar. Ika jashte shtetit e jeta me mori perpara me problemet e saj. Kur u ktheva pas disa vjetesh degjova se Lina nuk ishte me nder te gjallet, nje semundje e keqe e kish vene perposhte dhe e kish marre brenda disa muajsh. Nderkohe qe ajo pritej t’i thosh lamtumire kesaj bote, u mor vesh se Alqi kish lene nje nga te dashurat e tij shtatzene, e me pas u martua me te. Pra ky kish qene fundi i shoqes sime. Brenda vetes dyshimi se ajo tjetra ja kish helmuar jeten e saj te shkurter u ngrit perseri. Nuk e di se perse me erdhi me keq, per menyren si e kish trajtuar jeta apo per vdekjen e saj. Ndersa Diri me siguri eshte mire me familjen e saj, ka mundesi qe edhe ta kete harruar fare Alqin e nuk ka se si ta dije se ç’i ka ndodhur Lines. Aq i ben tani asaj. Mendova ta kerkoja , doja ta pyesja se ç’kishte ndodhur ne te vertete me ate shishe te vogel uji. E kish perdorur? Une qe nuk i kisha besuar keto gjera doja ta dija. Ne nje nga ato dite te pakta qe me kishin mbetur t’i kaloja ne qytetin tim , vendosa te shkoja ne shtepine e nenes se saj e t’i kerkoja adresen e Dirit. E gjeta ate grua te urte te mpakur e fytyre te vijezuar nga rrudha dhembjeje. Biseduam nje cope here per gjera te pergjitheshme e kur u pyeta per Dirin syte e saj u mbushen me lote e buza e poshtme filloi ti dridhej.

- C’i ka ndodhur ?- u alarmova une e urova me gjithe zemer qe te mos kish vdekur edhe ajo.

- I vdiq i shoqi. Ja vrane ne Greqi ku shkoi per te punuar. Ka mbetur vetem qyqja me tri vajzat, si e ka hallin, nuk e di. Ishte aq djale i mire sa nuk di ç’te te them. E desha si djalin tim.-lotet i rrodhen faqeve.

Une nuk e kerkova me adresen e Dirit. Dola ne rruge edhe me e turbulluar se me pare. Ajo shishe uji ishte perdorur , ate moment nuk kisha asnje dyshim. Nje veprim , nje gje e bere ne deshperim e siper kish shkaterruar te dyja. Te dyja kishin paguar shtrenjte.Beja mire une qe nuk i kisha besuar keto gjera, por pas kesaj edhe nese do ti besoja nuk do te kisha marre kurre guximin per t’i bere., Dhe nuk do te doja qe asnje te mos i bente ne shtepine time.


- E ke fjalen per mua mami ?- pyeti adoleshentja ime duke fshehur veshtrimin.

- Po, meqe ra fjala kam pare nje liber qe nuk me ka pelqyer. Me thuaj si e ke hallin.

Ajo filloi te qeshte.

- Te intereson ai liber ?-vazhdova une.

Ajo tundi koken perseri duke qeshur.

- Une nuk perdor uje te vdekurish- kukurisi ajo,- thjesht dua te mesoj te praktikoj telepatine. Dua ti çoj mesazhe dikujt qe me pelqen.

- Te duket e drejte kjo?

Ajo papritmas u be serioze.

- Mami , ne lufte dhe dashuri , mund te perdoresh te tera mjetet.

Kete rradhe qesha une. Dashuri, ndonje nga ato simpatite fluturake te moshes, pastaj ajo nuk kish nevoje per keto gjera, eshte aq e bukur dhe…

- C’do te beje me nje djale qe do t’i prishesh mendjen ne kete menyre? Kur ta njohesh nga afer e te zbulosh se nuk eshte ai qe ke menduar se eshte , nuk do te mund ta heqesh qafe.

- Do te provoj prape magjine.

- Magjine ? Telepatia nuk eshte magji bija ime dhe as nuk duhet perdorur si e tille. Magjia nuk eshte leximi i mendimit dhe as transmetimi i tyre. Magjia e dashurise eshte hyrja ne nje bote qe per ty eshte ende e panjohur, qe e ke brenda vetes, ne zemren tende te papervoje. Nje dite qe do ta njohesh, do te mrekullohesh e do te vuash. Kjo bote eshte brenda teje, e nuk ka aresye te ekzistoje nese nuk ekziston ti, nese zemra jote nuk do te ndjeje. Ate dite do te kuptosh se nuk ke nevoje per keto libra…

- Naten e mire mami,- ma preu shkurt ajo dhe u fut ne dhomen e saj. E ndoqa me sy silueten e saj te holle e delikate, i mungojne flatrat te duket engjell.Ajo eshte engjell…






Imperia, 24/01/2008


REQUIEM PER NJE ENDERR TE VJETER DHE TE RE
Emigrante. Ekonomike, politike, fundja emigrante.Njerez qe nisen me shpresen per nje jete me te mire e nuk ka bere llogarite se sa e veshtire eshte te shkosh e te fillosh nga e para per me shume ne nje vend te huaj. E shume nga keta e kane patur aq te veshtire sa nuk merr me guximin per tu kthyer e per ta filluar nga e para ne vend te vet. Emigrante. Jane te shume kombeve, te shume ngjyrave, te feve te ndryshme e kulturave nga me te ndryshmet. Por kane nje gje te perbashket: jane emigrante. Nje grup njerezish qe nuk dine me ku e kane vendin, ku e kane shtepine. Fizikisht jetojne e punojne ne vend te huaj por mendjen e zemrat i kane lene ne vendin e tyre. Endrra per nje jete me te mire shpejt merr fund, jeta eshte e veshtire kudo, problemet jane relative. Ke drita, ke uje… por shume gjera qe i kishe atje nuk i ke ketu. Mbi te gjitha mbetesh gjithnje i huaj.Nje njeri pa te shkuar qe te te mbeshtese, nje emigrant eshte dhe mbetet gjithnje nje i dyshuar i perjetshem, çfaredo qe mund te mendojne per te, çfaredo qe mund te thone per te, besohet lehte. Dhe ai kokeulur, megjithese perpiqet te punoje e te sillet mire, disa here me mire se vendasit, rralle degjon nje fjale te mire. Eshte nje i huaj, nje i panjohur dhe njerezit kane frike nga e panjohura. Atehere shterngon dhembet e ben perpara, e kush nuk do ta bente… Kthehet ne atdhe, per pushime, me ate mal malli ne shpirt e shpreson te gjeje ata shoke e miq qe ka lene atje, ate bar te vogel ku dikur pinte kafene, ate komshijen e dashur me te cilen sa e sa here ka qare hallet e i kane mbaruar pune njeri tjetrit. Dhe gjen… ndryshim. Shoket e miqte nuk kane me kohe, ajo kafene eshte prishur per ti lene vendin nje pallati, komshinjte kane ndryshuar, ritmi i ekonomise se tregut dhe i jetes ka ndryshuar. Degjon se njeri eshte bere me para, tjetri vuan per buken e gojes.Me keq akoma dikush e ka lene kete bote… Se ato vajza te bukura e te thjeshta qe shihje dikur, nuk jane me. Te duket sikur nje konkurs bukurie e mode zhvillohet rruges. Shume pak gjera gjen te pandryshuara, aq pak gjera sa vetja te duket i huaj ne vendin tend. Dhe mezi pret te kalosh ditet, i mbushur me maraz, per tu nisur perseri e te kthehesh ne pune ne vend te huaj. Nje i huaj qe iken nga vendi i tij per te shkuar si i huaj ne nje vend te huaj. Dhe tek avioni ngrihet, e ti kthen koken per te pare e per te fiksuar edhe nje here konturet e vendit tend, tere ai maraz te zhduket e malli fillon perseri te ngrihet mal brenda shpirtit e lote deshperimi te veshin syte, e zemra thote : ai eshte vendi yt.Aeroplani vazhdon te ngrihet e ti je mbi det. I ben nje premtim vetes, do te kthehem prape. Tani je mbi re , lart shume lart, dhe premtimi behet deshire, e deshira rritet, e mendja te kthehet perseri tek ato rruge, tek ata miq, tek ajo shkolle apo kafene qe nuk i gjete , e deshira te kthehet ne nje enderr .E re kjo enderr, e merr forme perdite megjithese brenda vetes tende e di se sa me shume kalojne ditet aq me shume behet e parealizueshme. Atehere aty lart, aq lart kur ndodhesh ne kufirin midis dy vendeve , tendit dhe te huajit ndergjegjesohesh se nuk i perket plotesisht asnje vendi, ke mbetur pa atdhe, je emigrant, je nje zog shtegimtar qe nuk leviz sipas motit por sipas mundesive ekonomike e fazave te mallit te zemres. Dhe nje britme e heshtur te ngrihet nga shpirti, si ajo e nje bishe te zene ne lak, ne lakun mashtrues te nje endrreje te re e nje enderreje te vjeter qe ndryshojne vend vazhdimisht…

Bota e Gruas Shqiptare-KOZETA ZAVALANI-POEZI


Mamasë Anika



Atë natë prush me yje,

Vonoi ”Anek” lundrimin nga Pireu

Ndaj nuk sosa dot,

Ndonëse më penguan,

E s’bëra prapakthehu..!

Shpejtoni, ju lutem, u thashë,

Shpejtoni...!

Me sytë nga dera,

Ajo mua më pret.

Mërguar e malluar,

Në ishullin e lashtë me emrin

Kretë.

Ah, moj mama!

Nëpër vapë fillimgushti

me dhimbje ngarkuar,

çava udhën e Pindit

Si dikur mes drerëve kalonin veç komitë,

Të të lagia buzën,

Të të puthja sytë...!



Gjithmonë për ty malluar,

Mbetem,

O Nënë e bekuar!



Kur ndodhem shpirt trazuar

Si mes dallgësh në furtunë

Kurdoherë lyp një këshillë

prej teje, o nënë,

për të dalë tek bregu, a diku në anë

kthej kokën të kërkoj, e mërmëris me vete,

dale them padashur, të pyes njëherë mamanë..!



Trageti “Anek” do të vonohet te Pireu

Por, gjithmonë mua në liman më pret

Si amaneti i nënës sime të bekuar

Në anë të Mesdheut,

Atje larg përmbi Kretë...!

Dashurinë për njëri tjetrin

E kemi amanet!




Kozeta Zavalani