Thursday, July 31, 2008

Kledi Kadiu ne Boten e Gruas Shqiptare

Kledi Kadiu: “Baleti te ndryshon ne forme e ne shpirt”




“Baleti eshte kenga e trupit ne gezim e ne dhimbje”
Martha Graham


Baleti eshte revolucioni i ndjenjave primitive, nen koreografine e trupit.
Eshte rebelimi i zhgenjimit social.
Baleti eshte nje kufi, qe te ndan me nje lot, me nje puthje.
Baleti eshte nje rruge qe te afron me nje mik, me nje armik. Te largon me nje shtepi, e te afron disa bote.
Eshte shperthim i unit, ne forma gjymtyresh aq abstrakte per mua, sa dhe reale, gati familjare.
Jane fjalet me te bukura qe i drejtohen ne heshtje vetes e tjertit.
Baleti per mua ka nje fytyre. Ka nje histori. Ka frymemarrje te qete. Mendime te kryqezuara, qe kerkojne driten.
Ka nje emer ne kete rast: Kledi Kadiu.



Ai ka arritur te kenaqe sintezen tone per artin. Na ka bindur per vocacionin e tij. Ja lexojme dashurine per baletin, ne levizje, ne trup, ne sy… . I vallezon çdo shtise ne skene, e me te drejte mbresat qe te mbeten, nga profesionaliteti i tij, s’mbarojne me nje duartrokitje. Ashtu siç baleti, nuk eshte vetem pasion, per te, pasi ka frekuentuar qe ne moshe te vogel shkollen e baletit ne Tirane, ku dhe eshte diplomuar, ne vitin 1992, vit ne te cilin ka hyre ne trupen e balletit, po ne Tirane.
Aty i besohen role te rendesishme si solist: “Arrethyesi”, “Don Kishoti”, “Giselle” etje…




***

Si shume shqiptare te tjere, edhe ai, le Shqiperine. Le familjen, personazhet, e spektatoret…, ne drejtim te Italise, ku gjen shume shpejt drite per artin e tij.
E shohim te vallezoje ne “Canale 5”, televizion mjaft i ndjekur, nga teleshikuesit Italiane dhe jo vetem. Ne fare pak kohe ai behet nje nder ballerinet me te dashur, per publikun.


E njohin te gjithe Kledin. E duan si artist dhe si njeri! E kerkojne ne emisione te ndryshme si “Amici” “Buona domenica” “C’è posta per te” etje…
Fama e tij, si ballerin i shkelqyer, kalon kufinjte e shteteve e kontinenteve te ndryshme. Masmedia internazionale, sjell shpesh, ne plan te pare emrin e tij.
Me vone do e shohim edhe si aktor. Kujtoj nje interviste te aktores se mirnjohur Ornella Muti, e cila fliste me perkushtim per te. “Impenjohet shume dhe eshte djale i thjeshte”
Kjo fraze me godet shume. Ndaj e kerkoj. E kerkoj si bashkeatdhetar, si artis, si ambasador te kultures...

Ne kete kerkim, zbuloj se Kledi ka marre çmime te rendesishme, per punen e devotshmerine e tij, si ballerin.
Ne vitin 2004 i eshte dhene, çmimi “Gino Tani” si artisti me i mire i vitit dhe ne 2006-en “La ginestra d’oro” si ballerini me i mire televiziv.


***


E kerkoj Kledin me nje e-mail. Ai me pergjigjet.

E ftoj ne "PAWNALBANIANWOMENNETWORK” Ai e pranon me kenaqesi ftesen, pavaresisht nga impenjimet e shumta, qe i kufizojne kohen.

Pershendetje Kledi!


Pershendetje Eliana! Si je?


Shume mire, faleminderit! Ti si je?


Jam mire!

Jam shume i impenjuar.


Mund t'me flasesh per impenjimet e tua?


Impenjimi im kryesor, e ka emrin “Romeo e Zhuljeta” Eshte nje turne teatral qe shtrihet ne vitet 2007-2008, ne shume qytete te Italise. Eshte pritur shume mire nga publiku, per te cilin jane organizuar rreth 80 spetakle, nderkohe qe ne muajt e ardhshem, ekzaktesisht ne tetor e nentor, do jem ne turne me te njejtin balet, po ne Itali.
Foto shkeputur nga "Romeo e Zuljeta"


Vite te ngjshura, keto dy te fundit…


Po. Vitin qe shkoj kam punuar shume dhe kame marre shume sodisfacione, nga vetja.


Po kete vit? Ku do jesh? Ku do te te shohim?


Kam shume projekte surprise. Nderkohe qe jam protagonist i koreografise contemporane moderne te koreografit te mirnjohur Fabrizio Monteverde. Ku kam dhe fatin te punoj me balerine te tjere shqiptare. Ato jane. Bernard, Bledi dhe Hektor.
Me daten 14 shtator do jem ne programin “Il ballo dei debuttanti” qe do trasmetohet ne Canale 5.
E si çdo vit tjeter do marr pjese ne programin “Amici di Maria De Filippi” si balerin profesionist.
Pjesen tjetr te kohes do ja detikoj shkolles “Kledi pensiero danza” dhe “Free dance company”

Çdo hap i yti drejtohet drejt baletit. Ç’eshte baleti per ty?


Baleti eshte nje disipline shume e rendesishme. Qe nis me pasionin e rrittet me shume pune. Punohet shume me fizikun, i cili ndryshon totalisht. Per mua ne fillim, baleti ishte nje pasion i madh. Ka qene mamaja ime, ajo qe me ka shtyre moralisht, ne fillim. Pastaj pasioni eshte forcuar me shume pune dhe keshtu ka lindur profesioni.
Do shtoja qe baleti, ndihmon shume edhe ne formimin psikologjik. Baleti ndihmon djemte si une, te perballojne jeten. Te meson te heshtesh, kur duhet. Te flasesh me ze te ulet…,
Baleti te humanizon shume. Te ndryshon ne forme e ne shpirt.



Nese s’do kishe zgjedhur kete profesion. Ç’do kishe qene ne jete?

Nuk imagjinoj asnje profesion tjeter veç ketij. I kam pasur gjithmone idete e qarta. Me duket se ne, shqiptaret, i kemi gjithmone idete e qarta, pavaresisht nga profesionet a jetet qe bejme.

E gjithe puna jote eshte e perqendruar ne Itali. Po Shqipreria? Ç’raport ke me te?

Raport shume te rendesishem. Eshte vendlindja ime, te cilen e vizitoj shpesh. Familja ime jeton ne Tirane, per veç motres. Ajo jeton ne Frankfurt.

A ke menduar te realizosh ndonje spektakel ne Shqiperi?

Sigurisht. Por momentalisht, eshte e veshtire. Ne fakt kam marre shume ftesa e kerkesa, nga Shqiperia, por gjer tani asgje konkrete. Egzistojne akoma shume probleme burokratike, fatkeqesisht. Kjo qe them duket si kritike, por dhe ne qofte e tille, ka qellim te mire.

Bashkebisedoj per “Pawn” Eliana Alien Milano 30/07/2008

www.myspace.com/kledik
http://www.kledi.it/

Thursday, July 17, 2008

Bota e Gruas Shqiptare-ELIANA"ALIEN" LESHAJ -SILVANA BRACE FLET PER PAWN- Interviste



“Si një lundërtare e fuqishme, po mundohem ti kapërcejë dallgët e mëdha,
që s’më kanë kursyer.”
Silvana Braçe



E prisnim me ngazëllim infantil fundin e siglës së hapjes së siparit, për të dëgjuar atë zë, që i ngjan zërit të një ninfe. Fjalët që formuloheshin me atë zë, ishin gërshetim i etikës gjuhësore dhe unit artistik, të zonjës se bukur, së ekranit të vogël. Silvana Braçe, është emri që ka hyrë në çdo shtëpi shqiptare. Emri qe është lakuar me dashuri, nga çdo moshë. Personazhi i saj është jo vetëm një garanci profesionaliteti, për median vizive shqiptare, por edhe një kult për çdo telespektator, që e ka ndjekur gjatë karrierës së saj shumë vjeçare.
Silvana Braçe ka në bagazhin e saj, një formin professional voluminoz. Ka frekuentuar shkollën e baletit, ka prezantuar me dinijtet imazhin e televizionit shqiptar, zotëron një diplomë të fakultetit të ekonomisë, ka prezantuar artistë dhe evenimente kulture në shumë vende të botës, eshte bashkeshorte e nene…
Eshte nje grua modeste dhe e disponueshme, si ne rastin tone. I shkruaj per “Panalbaniawomennetwork” themeluesen e saj, banoret e botes se gruas shqiptare.
Ndersa ajo, ne intervisten e meposhtme, na flet per veten, e rolet e saj.




Fillimisht do doja t’ju falenderoja për kohën që po i dedikoni Panalbanianwomennetwork.



Ështe kenaqësi për mua të bashkëbisedoj me ju dhe gjithë ata, që do lexojnë këto fletë, të cilat s’mjaftojnë për t’ju rrëfyer jetën time, peripecitë dhe surprizat, përvojat e shumta, që do ti doja të ndaja me ju për të mësuar sado pak prej tyre, ndërsa unë për tu shprehur e plotësuar përmes kësaj marrje e dhënie, se edhe ju nuk i kursekeni fjalët e bukura. Faleminderit për të gjitha ato!

Prej disa kohësh i mungoni teleshikuesve të ekranit të vogel.
Ku është Silvana Braçe?


Më vjen keq të pranoj, që momentalisht nuk jam me programe të reja në Tvsh, pasi me ato të disa viteve më parë jam e pranishme sidomos në valët e Tvsh satelit. Nuk e kisha menduar ndonjëherë këtë shkëputje prej 4 vitesh nga ekrani, ndoshta, rrëmbyer nga dinamika e punës dhe siguria, që kisha krijuar për vazhdimësinë aty. Pasi kalova me sukses edhe erën e ndryshimeve në vitet 90-91, madje kjo liri, më ridimensionoi, atëherë s’mendoja se do vinte koha për të ndaluar. Koha e re që erdhi, mua personalisht, në punën time më dha një liri të plotë përsa i përket krijimtarisë, por mbështetja financiare ka qenë gjithmonë për të dëshiruar. Megjithatë, unë nuk di të kundërshtoj e të qahem, por të punoj shumë e të përshtatem kur është e mundur dhe vura zemrën aty ku mungonin paratë. Jo se janë gabim këto të dytat, madje ato lehtësojnë shumë punën, por unë skam ditur të gjindem në këtë pazar, se kurrë s’kam qenë pjesë e klaneve, apo e “privilegjuara”. Çdo gjë, që kam arritur, ka vetëm një emër, punën dhe drejtësinë. Jo duke shkelur mbi të tjerë, por duke konkuruar në këtë ring të hapur, që është ekrani. Pra duket, që jam lodhur shumë e ndoshta e kisha të domosdoshëm këtë pushim. Para viteve ‘90 kam prezantuar programe që i përgatisnin të tjerë, ndërsa më pas, me përvojën e fituar, nisa të realizoja vetë programe pa fund në studion e Tvsh, pa pushuar asnjë javë, pra jo punë me cikle që zgjasin 2 ose 3 muaj, por non-stop, gjithë vitin. Kam patur, në të njejtën kohë, prezantime edhe në skenat më të mëdha në Tiranë, në TOB dhe në Pallatin e Kongreseve, në sheshin Skënderbej dhe në stadiumin “Qemal Stafa”, por edhe prezantime koncertesh më të vogla në shumë qytete të tjera si Durrës, Fier, Krujë, Lezhë, Kavajë, Sarandë, Shkodër, Korçë, Elbasan, etj. Ishte dhe është koha e punës së madhe në Shqipëri e cila më përfshiu edhe mua. Që në vitin 1993 mu hap rruga edhe për jashtë shtetit. Udhëtimi i parë ka qenë për USA. Diçka e paimagjinueshme për atë kohë, që më dha shumë gëzim e thosha nga më erdhi. Më vonë kam arsyetuar dhe kuptova se ishte investimi i viteve të tëra pune dhe këtë shembull timin, ia jap shpesh si inkurajim atyre që lodhen e mërziten se s’ju vjen shpërblimi. Vajtjet në USA dhe Evropë vazhduan si e ftuar në organizimet kulturore-artistike të shqiptarëve, si fillim të mërgimtarëve nga Kosova e më pas me rritjen e emigracionit nga Shqipëria, filluan edhe koncertet e organizuara kryesisht nga shoqatat e shqiptarëve në Itali dhe Greqi. Këto ishin një angazhim privat në fund javë, por që s’kanë prekur kurrë punën fikse që ishte ajo në Tvsh, përkundrazi, ishin përvoja, njohje me vende dhe njerëz të rinj dhe me artistë jashtë kufijve. Ishin një rritje në kualitetin e mendimit e të jetës në përgjithësi, që ushqenin punën time në Tvsh. Dhe erdhi në çastin e duhur ai që do ndryshonte ritmin dhe drejtimin e hapave të mia, duke i orientuar ato drejtë një piste ku luhej një melodi më e qetë, ajo familjare.




Nga spostimet nderkontinentale tek familja. Si gruaja gruas: A mund te rrefeni
kete kalim metamorfozik per panalbanianwomennetwork?


Në një nga këto koncerte për bashkatdhetarët në Itali, në nëntor të vitit 2002, njihem me Agronin. Në 2003 kjo lidhje pune kthehet në miqësi e dashuri dhe në shtator të 2004 lind në Rimini, djali ynë, Fatjoni. Pra, belbëzimet dhe cicërimat e Fatjonit kanë mbushur jetën time, që prej 4 viteve, kur unë u shkëputa nga puna e përditëshme në Tvsh dhe po qëndroj kryesihsht, në Itali. Por prap, si një mama e dhënë edhe pas punës, po vazhdoj me koncertet këtej dhe nëpër Evropë, pa mënjanuar për asnjë çast djalin dhe familjen.

Rimini! Si jeton nje grua e talentuar si ju, në nje qytet qe veres s’fle, e dimrit s’plaket?


Në Rimini jetohet mirë, se është qetësi e madhe dhe je pranë detit, që mua më pëlqen shumë. Ju thoni “e talentuar” dhe faleminderit, por në fund të fundit, një grua jam unë dhe detyrat themelore i kam ndaj familjes. Jam shumë e përkushtuar dhe e sakrifikuar për familjen. Kjo është natyrë imja, që reflekton edhe në punë, ndaj përmes këtyre përpjekjeve gjindem edhe në botën e artit. Kohët e fundit, me rritjen e djalit, jam ndjerë pak më e lirë dhe kam nisur të mendoj edhe për rikthim në ekran. Kjo kohë këtej në Itali besoj të ketë ndikuar për mirë, për reflektim dhe akumulim. Ndërkohë, vitet kalojnë, por do thosha se në profesionin tim, ato favorizojnë rritjen, pjekurinë.., e nuk e shoh me frikë ikjen e tyre. Këtë besim dhe optimizëm ndoshta ma jep edhe pritja që më rezervon publiku. Jam ende në kohën e komplimenteve më të bukura dhe tani ndjehem më e plotësuar se kurrë ndonjëherë tjetër.



Shume e drejte.
Silvana Braçe, bashkëshorte dhe nënë “e përkushtuar dhe e sakrifikuar” Ky është një evulocion në jetën e çdo gruaje. Ju si e jetoni
?

Këto janë proçese natyrore, e në atë mënyrë kanë ardhur edhe tek unë, në përmbushje të ciklit të jetës. Të jesh bashkëshorte dhe nënë është një lumturi që lind nga sakrifica, pra që ka vështirësitë e veta, të cilat, mund ti përdorja si mburojë për t’ju shmangur punës, se mjaftojnë për një grua dhe vetëm këto, por ju tregova, që s’mund të rri jo pa Tv dhe ekran, por s’mund të rri pa një punë, ose, angazhim shoqëror e më mirë nga këto di të bëj prezantuesen, ndaj vazhdoj të jem e tillë edhe pas marrjes së këtyre titujve si bashkëshorte dhe nënë.

Do më pëlqente të kthehesha tek Silvana publike. Ju jeni prezantuese e shumë koncerteve e iniciativave humanitare, të komunitetit shqiptar ketu në Itali. Sa ndryshon puna juaj këtu, nga puna në televizionin Shqiptar?


Koncertet janë të drejtëpërdrejta, takim me të gjitha shqisat dhe kuptohet janë shumë më të këndëshme, sesa programet, që dalin përmes syrit të xhamtë të kamerave. Jam shumë e kënaqur nga ato. Me të vërtetë, që shpenzon shumë emocion, zë, energji, pasion.., për të mbushur me dritën e artit salla mijëravendëshe, por të rikthehet shumëfish e gjithë kjo kur të duartrokasin, mirëpresin me sytë, që shndrijnë nga loti i mallit e i dashurisë. Një marëdhënie e shkëlqyer krijohet përgjatë këtyre koncerteve 3-4 orëshe, një alkimi që shpërndan paqe, mirësi, që ndez atdhedashurinë dhe vëllazërinë mes njëri-tjetrit. Por edhe programet në Tv kanë patur jo pak ndikim, besoj, tek teleshikuesi. Këtë e kuptoj më mirë, tani që i rishoh ato. Kur i kam realizuar nuk kam menduar për efektin e tyre, por thjeshtë kam punuar me shpirt. Një dëshirë e kam patur gjithmonë e që duket, besoj, që të më shohin e të më kuptojnë të gjithë. S’kam dashur të punoj vetëm për një “elitë”, por të flas me gjuhën e njërëzve të thjeshtë e të përmbush dëshirat e tyre sepse kam besuar, që kjo nuk të tradhton në profesionin e drejtueses Tv, të flasësh thjeshtë dhe pastër shqip, sepse ndryshe, flet për vete dhe me veten.


Cv-ja juaj është shumë e pasur. Keni intervistuar mjeshtra të mëdhënj të muzikës shqiptare. Keni prezantuar shumë evenimente kulturore, brenda dhe jashtë Shqipërisë. Ekziston ndonjë personazh i cili ju ka mbetur në zemër?



Po! Kam patur fat të intervistoj figurat më të ndritura të artit tonë. Kam realizuar portrete e programe të tëra për ta e të nisja të tregoja do të duhej një libër i madh. Por mund të them se të gjithë këta emra emblematikë, jo ndonjëri janë në zemrën time dhe kanë pasuruar jetën time. Nga këto takime diçka më ka mbetur në mes, që kurrë nuk shijova ndenjen gjatë me ta, se kam qenë në ritmin e punës dhe s’u mjaftova asnjëhrë së nxëni nga arti, dituria, emocioni dhe mënçuria e tyre. Emrat e artistëve tanë s’i kam përdorur kurrë për të treguar se ç’biografi profesionale kam. Ata janë të shenjtë. Çesk Zadeja, Tish Daia, Ferdinand Deda, Avni Mula, Luçie Miloti, Fitnete Rexha, Vaçe Zela, Nexhmije Pagarusha, etj. janë monumente arti që do bënin krenar çdo komb ti kishte. Për mirësjellje, në përgjigje të pyetjes suaj, do kujtoja se kam intervistuar që nga James Belushi, një shqiptar me shkëlqim botëror, deri tek më e reja e shkëlqyer shqiptare Elsa Lila dhe me të gjithë bashkë bëhët një katalog i madh me foto, kujtime e çaste të paharruara. Por si këto intervista Vip, gazetarët, më përmendin edhe Festivalet në Rtv ku shënoj 3 pjesëmarrje si dhe Festivalet e Këngës Popullore, por unë do shtoja edhe prezantimet me Ansamblin Shtetëror të Këngëve dhe Valleve Popullore, që për mua kanë qenë nder dhe shumë të rëndësishme. Thesari kulturor i kombit tonë ka qenë aty e unë pata fat ta prezantoja këtë ansambël dhe krenari tonën, edhe në të gjitha qytetet e Kosovës më 1996, në koncertet e paharruar dhe madhështore. Më 1 gusht 1999 kam edhe një kujtim emocionues në Prishtinë, ku prezantova në stadium në prani të 50.000 spektatorëve koncertin e lirisë.

Rasti profesional më i vështirë për ju?

Gjithmonë është e vështirë kjo punë, se s’pranon përsëritje, monotoni, zakonshmëri. Duhet të jesh përherë një befasi, një risi, një kënaqësi e kjo kërkon gjithmonë frymëzim, fantazi. Këto me sa duket i kam patur me tepri, meqë kanë tejkaluar jetën timë shumë modeste dhe problemet jo të pakta. Kam patur gjithmonë një përgjegjësi të madhe për punën që kam kryer, saqë e mpirë nga përqëndrimi emocional, unë s’kam ndjerë as temperaturat nën zero, as mbilodhjen dhe pagjumësinë. Kam patur shumë çaste të vështira në jetë, e më është dashur të dal në skenë ose Tv, por ato nuk e kanë penguar dot punën, përkundrazi, kjo e fundit ka lehtësuar hallet dhe shqetësimet e mia. Një e vërtetë e madhe ka qenë me mua thuajse që nga fillimi. Asnjëherë nuk kam punuar me komoditet, por gjithmonë në minutën e fundit. S’di pse ka ndodhur kjo, ndoshta nga besimi që kanë patur tek unë. “Hë se ia del”, degjoja shpesh, por mua më ka kushtuar shumë mundim shpirtëror.

Kam përshtypjen se ju jeni një grua shumë pasionale, në jetën private dhe atë professionale. Çfarë është pasioni për ju?

Është e vërtetë. Si e keni kuptuar këtë?! Apo mi ka nxjerrë ekrani të gjitha mua?! Lexohem lehtë unë! Është një pasion, që shpesh, më kalon në anën e fëmijëve. Të jetosh me pasion është bukur, është romantike, por edhe e komplikon shumë jetën dhe sot tingëllon e vjetëruar e gjithë kjo. Përpiqem të ndryshoj, por e kotë, nuk po rritem dot! Njëkohësisht dhe i adhuroj njerëzit pasionantë, se më japin kënaqësinë e sinkronizimit. Më argëtojnë dhe gëzojnë shumë, ngaqë arrij të lexoj atë, fëmijën brenda shpirtit të tyre. Por këta njerëz dhe mua jo të gjithë na kuptojnë, madje na ndëshkojnë duke u bërë jo rrallë, pre e pafajësisë së pasionit tonë.

Çfarë s’dimë akoma për Silvana Braçen?
Ka plot gjëra, që unë s’kam dashur t’i ndaj me publikun, se më janë dukur shumë personale e jo të këndëshme për ata që më duan. Jeta ime personale dhe profesionale është një det shumë i trazuar, por si një lundërtare e fuqishme po mundohem ti kapërcejë dallgët e mëdha, që s’më kanë kursyer.


Mes grash flitet gjithmonë për ëndrrat në sirtar. Kemi shumë. Jam kurioze të di nëse edhe juve ju ka mbetur e kyçur ndonjëra ….

Ca ëndërra i kam realizuar, ca i kam fshirë si gabim, ndërsa në kuadrin e pasionit dhe inoçensës, po ju them me ndrojtje, se kam dashur shumë që të kem rol në një film artistik. Më ka tërhequr shumë ekrani i madh i kinemasë, më ka magjepsur që kur isha fëmijë e shpesh e kam përfytyruar veten aty. Më dukej sikur e meritoja e kinemaja po humbiste një aktore të madhe (ç’ëndërr fëmije, ha ha ha...).


Besoj që ju keni një valixhe, që ju pret, për tu nisur drejt aventurave të reja skenike. Apo jo?
Valixhja është aty, por dita dhe ora se kur do e marr për tu nisur drejt programeve të mia, apo më mirë do ishte drejt shtigjeve të reja, të pashkelura më parë, kjo kohë ende nuk është paraqitur në kalendar. Gjithmonë për këtë aventurë përfytyroj Shqipërinë.
Sami Frashëri ka shkruar: “Shqipëria ç’ka qenë, ç’është, e ç’do të bëhet” Cili është nocioni juaj për Shqipërinë?

Unë e dua Shqipërinë! Ajo ka qenë, është e do bëhet më e bukur. Jo për romantizëm, por realisht, për mua, është vendi më i bukur në botë e unë kam parë jo pak vende të tjera... dhe njerëzit, po ashtu janë aq origjinalë, të afërt dhe të dashur, ndërsa këtë jo, se e them unë, por vetë të huajt, që ndjehen për nga mikpritja si në shtëpitë e tyre. Është një potencial i mrekullueshëm njerëzor, shpirtëror dhe natyror e lum kush ia di vlerën e di ta gëzojë. Unë jam e lumtur dhe shumë krenare për nga vij, si shqiptare, e këto ndjenja po i kultivoj dhe tek djali im, i cili, edhe pse po rritet në Itali, flet shqip dhe ka një emër të bukur, që në çdo pikë të globit të jetë nesër, do e njohin si shqiptar, Fatjon. Duke qenë se kam dhe statusin e njeriut publik e çoj më tej dashurinë time për Shqipërinë. Jam bërë si misionare e patriotizmit, sepse kam mundësi që përmes forcës së artit të hedh farën e krenarisë dhe atdhedashurisë në çdo organizim apo koncert duke ndezur tek publiku ovacione mallëngjyese dhe tek fëmijët, që janë gjithmonë të pranishëm në koncertet tona një dashuri të madhe për gjuhën dhe këngën e bukur shqipe, se e meritojnë ti dashurosh shqipen dhe Shqipërinë!

Kjo intervistë, do të lexohet nëpërmjet faqes së panalbanianwomennetwork në çdo kënd të botës, nga bashkëkombësit tanë. Shumë prej lexuesve janë gra të shquara, emra që lakohen në median internazionale, për punën e devotshmërinë për ta ngritur lart emrin e imazhin e vendit tonë. Cili është mesazhi juaj për to?

Megjithëse jam shumë krenare për Shqipërinë e di, se shumë keq komentohet ajo lart e poshtë me arsye ose jo. S’po hyj në detaje, se janë çështje shumë komplekse, por do përshëndesja nga zemra të gjithë ata shqiptarë të merituar që arrijnë të bëjnë të dukëshme praninë e tyre deri në kancelaritë e rrethet më të larta intelektuale të botës dhe trondisin me talentin, inteligjencën, bukurinë dhe vyrtytin. Njerëzit, që mbartin vlera, të mos kursehen të thonë, se janë shqiptarë edhe kur nuk i pyesin. Duhet kjo për të ndihmuar të tjerët të na njohin e jo të si ta gjykojnë së verbër. Edhe unë si një marathonomak me pishtarin që kam në dorë s’do ndalesha kurrë, të ndriçoja sadopak të vërtetën për atdheun tonë të shtrenjtë. Këtë do dëshiroja dhe do kërkoja nga të gjitha ato motra, nëna, gra të famshme, që kanë një pushtet, pra një mundësi të shfaqin në çdo rast madhështinë e personalitetit të tyre dhe vetiu të kombit tonë.


Silvana, ishte një kënaqësi për mua t’ju intervistoja! Ju falenderoj dhe ju uroj suksese të mëtejëshme!

Unë u kënaqa edhe më shumë se pata rast të shpreh disa ndjenja dhe emocione të miat. Faleminderit juve dhe suksese gjithmonë!



Pergatiti per “PANALBANIANWOMENNETWORK” Eliana Alien


Milano 17/07/2008

Monday, July 14, 2008

Bota e Gruas Shqiptare--ELIANA "ALIEN" LESHAJ-POEZI

Qiellorja dhe tokesorja


Qiellorja eshte çarçafi i kalter
mbi dashurine.
Flokeartet fluturojne mbi shi
Verberojne fluturimin e pellumbave
tek i flasin henes
Hena eshte toksorja e perkohshme
ne shtratin e nje dashurie te perjetshme
I ka duart plot me endrra, hena
Ka nje femije ne xhep
Nje femije qe s'do te rritet kurre
Fsheh nje sekret
Dashurine mes qiellit e tokes
e gruan me flatra te Buxatit

Eliana Alien

Sunday, July 13, 2008

Bota e Gruas Shqiptare_ SUZANA KUQI -POEZI

Sepse ne jemi kështu…



Sepse ne jemi kështu

si lulet

të bukura

delikate , të brishta

të forta si legjendat

…jemi vajza, jemi gruaja

… jemi nena…

Jemi të lehta ,

fluturake, të pakapshme,

ushqim endrrash…


Hyjnoren kemi

në lotë , në buzëqeshje, në ëndërr

Ne jemi realiteti e fantazia

jemi pasioni, gëzimi e qetësia…

Jemi të thjeshta e të ndërlikuara

të dashura e të idhnuara

Jemi zjarri i natës e puthja e lehtë

e mëngjesit

Jemi ajri , jemi uji ,jemi drita

jemi nata, jemi dita e shpirtit

Jemi e krijojmë poezi të jetës

në një trupth të vockël

me ëndrra e dashuri

me pjesë të vetvehtes…

Jemi limani i qetë , deti me fortunë

jemi agimi me diell

shkrepëtimë bubullimë

në një rrufe

Jemi lufta e paqja

jemi engjëj , jemi shtriga

në sy magjepsje e magji

në prehër portat e parajsës

në zemër shumë dashuri …


Frikë, zili , keqësi

për një qënie të mrekullueshme

të quajtur grua

në shekuj

keqtrajtuar ,diskriminuar

por ne jemi…

… gra për t'u adhuruar…

Zemra jonë

oqean dashurie do të mbetet

dhuruar rrugës së jetës

e shumë , shumë pak

mbajmë për vehte…




Kushtuar grave te forumit tone e ne menyre te veçante Merites , atij shpirti te bukur e fisnik qe na e beri te mundur kete bashkim. Ju respektoj, ju adhuroj, ju dua pafundesisht... Suzi, Itali

Friday, July 11, 2008

Bota e Gruas Shqiptare--KOZETA ZAVALANI-POEZI

Shtegtare



Në rrënjë shkëmbi gjeta lulen

Krip’ dhe diell rritur bashkë

Ta këpus dot nuk munda

Veçse dhimbshëm e prek pak



Dal nga dallga magjiplote

Përball jetës s’jam asgjë

Jam a s’jam një shtëgëtare

Kam dhe unë diçka për të



I hedh ngjyrat dhe rris lulen

Lulen gjëmb rritur nga dallga

Ta shkul nga shkëmbi s’munda

Veç nje gonxhe të saj hapa



Jam shtegtare me shumë ngjyra

Jam si era dhe si shpirti

Dal nga dallga, dal nga deti

Perëndimi mbi det mbeti....



Mes jush jam prapë



Derën mos ma mbyllni,

ju lutem,

sepse frymë dot nuk marr

Edhe kur te iki,

përgjithmonë

më hidhni në det,

peshqit le të më hanë...

Në më varrovshi

arkivolin ma lini pa kapak,

që të me hyjnë zërat tuaja,

që të më duket se

mes jush jam prapë.

Thursday, July 03, 2008

Bota e Gruas Shqiptare--SUZANA KUQI-TREGIM

Uji...

Duhet patjeter te marr nje prift te me bekoje shtepine, nuk kam nga
t'ja mbaj. Si nuk me shkoi vete mendja me pare por duhej te ma thosh
komshija.Po po komshija qe banon poshte katit tim. E gjitha filloi kur
bleva enelaresen ose si i thone kesaj lavastoviljen. Mire qe e bleva
me nje mije sherre. Burri nuk degjonte nga ai vesh, dy gra ne shtepi e
nuk keni turp e kerkoni enelarese... Pese vjet qe doja ta blija e ai
nuk ma blinte. Pastaj nje pasdite te bukur qe mamaja ime qelloi per
vizite tek une bashke me vellain tim,burri me pyeti se çfare doja si
dhurate per ditelindje. Kujtoi se mos ndoshta ndonje zinxhir floriri
apo unaze apo ndonje send tjeter siç kerkojne grate...
- Enelarese !- brita une pa u menduar dy here.
- Ke pese vjet qe me çave veshet me ate enelaresen,- pa u
menduar dy here ma ktheu dhe ai.Me mire te mos kishte folur se me
siguri eshte penduar pastaj sepse une ...
- Nuk ke faj ti! Sepse kur martoheni ju , nuk merrni
thjesht nje grua. Aty tek gruaja keni rrobalaresen, pjatalaresen,
kuzhinieren, kamarieren , ate... ate qe hekuros rrobat, ate qe
korrigjon detyrat e shkolles se femijeve, ate qe ju ben pazarin ,
ate...
E vazhdova sa nuk dija me ç'te thoja tjeter. Per çudi nuk me ktheu
pergjigje as ai por as mamaja dhe as vellai im nuk nxorren ze. Kushedi
se ç'shtrige do t'u jem dukur. Pushova menjehere siç kisha nisur dhe
me mendje e mbylla kete muhabet. Nuk do te kerkoja me te me blinin
enelarese, sepse po te vazhdoja keshtu veç sherr do te kisha ne
shtepi. E nuk u zu me ne goje deri diten para ditelindjes sime. Burri
sa erdhi ne shtepi me thote :
- Ec e shkojme te zgjedhesh nje enelarese.
U bera gati ne dy sekonda. Kur arritem ne dyqan donte dhe dhjete
minuta te mbyllej. Nga ta filloja , rreshti i enelareseve te
ekspozuara ishte shume i gjate.
- Ti shiko dhe zgjidh nje, vij e marr une neser,- me qetesoi im shoq.
Neser!?Neser, thashe me vete, kushedi se me ç'mendje do te gdhihet
neser ky e pastaj lamtumire enelarese.Shkova drejt e tek ai burri qe
sherbente ne ate repart.
- Te lutem , me sugjero nje enelarese te mire ekonomike, e
dua ta marr sot.

Pra si perfundim e mora. Ja ndjeva lezetin. Jo vetem une, pasi e bleva
une moren shembull te gjithe kusherinjte e mij e vrapuan per ta blere.
Nuk kaloi nje muaj... do te thoni se u prish ? Jo, jo , heren e pare
nuk ishte faji i enelareses. Me merr ne telefon pronarja e shtepise e
me thote se komshinjve poshte ju eshte mbushur shtepia me uje, u
rridhte nga tavani. Zbrita poshte e ç'te shihja, kishin vendosur
legena mbi bufe per te pritur ujin, dukej sikur po binte shi.Nga del
uji, une kuzhinene e kisha te thate. Me prune nje hidraulik. Duhet te
jete çare tubi i ujit qe eshte brenda ne dysheme. O burra, levizem
lavamanin duke e bere cope e thyen pllakat. Nje tub uji me nje brime
qe me sy nuk shihej spruconte uje si i terbuar. Erdhi nje komision i
tere per ta pare e fotografuar. E nderruan tubin. Rashe rehat per ca
kohe e komshia poshte priste t'i thahej tavani per ta lyer. Te vinte
keq ta shikoja tavanin e kuzhines se saj. Sapo thahej nje çike
fillonte e binte peta peta.Nuk ishte thare akoma kur filloi t'i binte
shi perseri nga tavani. Kete rradhe ishte nje tub tjeter, ai i
kaldajes sime qe ishte çare. Edhe nje here, pronari i shtepise sime
dhe pronari i shtepise se komshijes, nepunesi i agjensise,
administratori i pallatit, hidrauliku, punetori i ndermarrjes se
gazit. E rregulluan e rame rehat per nje fare kohe ne e komshija
priste t'i thahej tavani. Kaluan dy muaj.Prape shi poshte ne kuzhinen
e komshijes. Tubi i enelareses sime qe kalonte pas sobes ishte djegur
e uji ecte per qejf te vet.
- Deshe enelarese, ja ku e ke ! Mallekim eshte ne
shtepi!- uleriu im shoq.
Bobo, kete here faji ishte i imi. Ruhesha te dilja neper shkalle se
mos bija ndewh me komshijen. Me vinte turp.Nejse kaloi edhe kjo
rradhe. E hengra turpin me buke e bera si bera vendosa perseri raporte
te mira me komshijen.Enelarese n nuk e perdora me edhe pse tubin e
nderroi burri im. Kaluan dhe tre muaj te tjere. Para dy ditesh
komshija me tha se kish thirrur bojaxhiun per t'i lyer e meremetuar
tavanin. Ndoshta ka ardhur koha ta ve ne pune enelaresen mendova. Por
nuk qe e thene. Ndoshta vetem ky mendim, vetem duke e menduar e thirra
tersllekun. U nisa per ne pune ne ora dy pasdite. Perpara se te dilja
kontrollova gjithe cepat e kuzhines se mos kishte ndonje pike uje,
zakon ky qe me eshte rrenjosur thelle nga ankthet dhe mankthet qe kam
kaluar. Ne pune si ne pune. Ca me te qeshura e ca me te nxehura me
pleq e kuptoni vete. Burri kish ardhur te me merrte.Shihej qe nje ore
larg se nuk i kish punet mire.
- C'ka ndodhur ? - e pyes gjithe ankth.
- Ta them pastaj, ndiz perpara nje cigare me mua.
- Mor po lere cigaren , çfare te ka ndodhur ?
- Uji .
Me kaluan mornica neper trup e ndjeva se u ftoha krejt ne gjithe kete
vape te madhe.
- Uji !?
- Ishte çare tubi u ujit te lavamanit.
- Si ishte çare ?
- Kete nuk e di.Me telefonuan ne pune. Shkova me
vrap ne shtepi e gjeta kuzhinen, korridorin dhe dhomen e djalit plot
me uje.
- S'ka gajle per shtepine tone, po ata poshte ?
- Kishin mbledhur legenat e pallatit e po e prisnin...
Bobo si e kisha hallin. Nje gje eshte e sigurte, hakun e bojaxhiut do
te ma rrasin ta paguaj une, por nuk e kam aty. Do te fillojne
telefonatat e vizitat e pronares se shtepse sime e pronarit te
shtepise se komshies, hidrauliku , nepunesi i agjensise,
administratori. .te gjitha nga e para. E ndava mendjen, le te bjere sa
te doje telefoni une nuk e kap. Neser ne mengjes do te shkoj tek
mamaja e mund te rri nja nje jave atje e ta stakoj trurin nga kjo
gjurulldi , le te merret burri i dashur me ta. Bile desha te ikja qe
sonte por burri m'u lut qe te pakten sonte te vija ne shtepi , neser
ne mengjes me premtoi te me çonte tek mamaja ime. Bera si bera dhe
hyra ne shkallet e pallatit. Dreqi e mori , thashe me vete, sikur nuk
ka lezet te ngjis shkallet pa i kerkuar ndjese komshijes per ate qe
ndodhi , edhe pse nuk ishte faji im.Me zemer te dridhur shtypa butonin
e ziles. Komshija u dhe ne dere buzagaz.Me ftoi brenda e me tregoi
tavanin , e kete here nuk ishte tavani vetem, edhe muret ishin lagur
te gjitha e ne to ishin konturuar pamje fantastike si harta te lashta.
Mbi tryeze kish vene mikroonden qe kullonte akoma uje.
- Me vjen keq !- i them komshijes .
- Edhe mua- u pergjigj ajo , por ne fakt nuk me
dukej edhe aq keq. Seç kish nje nenqeshje te embel qe me beri çudi.
S'duhet te jete ne rregull nga trute, them me vete.
- Kur dola nga shtepia nuk kishte uje - them une.
- E di, se ate kohe isha ne shtepi e po haja
dreke.Por me telefonoi ime bije e me tha se im shoq ishte nxehur e
ishte bere per hekura.Thashe se ketij dreqi nuk i kish kaluar akoma
inati , ka nje jave qe bejme sherr e nuk pushon...
M'u kujtua se vertet kisha degjuar nje ze burri qe ulerinte kohet e
fundit por te them te drejten nuk e kisha gjetur dot se nga ç'kat
vinte. Ne kete kohe vjen burri i saj qe i afrohet e fillon ti ferkoje
shpatullat. E gjeta, misteri i asaj nenqeshjeje, kish bere paqe me
burrin e shkak per kete ishte ...uji.Ishin ndodhur te dy para nje
rreziku te perbashket.
- Burri im thote qe ky eshte mallekim - ja bej une qe
nuk dija ç'ti thoja tjeter.
- Eshte sy i keq - ja pret burri i saj.
- Mos je gje shenje e ujorit ?- me pyeti komshija.
- Jo, me keq akoma, jam peshore- ja kthej une
- Duhet te marresh nje prift te te bekoje shtepine- e
mbylli komshija.
Ika duke ngjitur shkallet e menduar. Kur arrita para deres sime e
kisha vendosur. Nuk do te shkoj tek mamaja ime neser, do te shkoj tek
katedralja qe kam prane shtepise e do te kerkoj te me dergojne nje
prift te me bekojne shtepine.Shpresoj te zere vend e tubat e shtepise
sime te mos plasin me. Ama sa per telefonat... le te bien sa te dene ,
une nuk i kap me dore...

Tuesday, July 01, 2008

Bota e Gruas Shqiptare-DRENUSHA ZAJMI HOXHA-VARGJE

VARGJE SATIRIKE



Bëra pazar me djallin sot

Futa shpirtin tim në strajcë

Dhe ia lëshova në dorë, por

Ai nuk e deshi

As nuk ia hodhi sytë

Tha gjërat që janë për shitje, vlerë nuk kanë

Atëherë merre, po ta fal, i thashë

Do të të bëhem skllave, shërbëtore e dëgjueshme

Do t'i pëlqej botës për sa u bëra

T' më dashurojnë nga frika e t'më kenë lakmi

Por djalli tundi kokën dhe futi dorën në xhep

Më lëshoi dy para në shuplakë e më briti: merri!

Dreq o punë , dreq i mallkuar

Po ku më qëlloi mua një satanë bëmirëse

Merri! më tha prap dhe mori strajcën

E shikoi si të ishte një gjë e pështirë

Merri! Se edhe unë- më tha,

po kërkoj sot anën time të mirë.

( dhe…..)



U mundova përsëri ta gjej veten time

Por kot,

duket se edhe ajo kërkonte veten e saj, pikërisht

punë e madhe, thashë, do bëhem e mirë vet

mirësi kam në shpirt, ndonëse ai tash është gjetiu…

marr dy paratë që m'dha djalli

aq sa më ka kushtuar shpirti

I fus në grusht dhe vendosa më në fund

T'i fal

Them ja! Më shihni! Jam unë bëmirësja juaj!

Po shpëtoj botën, qëndroni! po vij!

Më thurrni këngë, vargje, lavdi

Më shpallni të shenjtë, më ngrisni lapidarë

Rrethuar me fontanë, ku njerëzit hallexhinj

Për dëshirat e tyre prapëseprap

Do t'më hedhin ca dollarë…

Kështu mendoja unë kur pashë grushtin tjetër

Dhe mu duk i zbrazët, ndaj ndava monedhat

Nga një para secili

Nga zbrazëti e shpirtit, më foli vetja ime sërish

E kthyer duarthatë

Je pa shpirt, më tha, por për vehten tënde,

E mundon si të pavdekshim, por ti veç njeri je

Paraja është rreng i dreqit, por

Po mbete pa to, as për të tjerët më nuk ke

Ah, thashë përsëri qëndroni , po vij!

Jam e çliruar në shpirt, ndonëse s'e kam me vete

Tash jam bërë e mirë

Nevojtarëve po u fal veç dashuri.