NENE TEREZA
Nënëlokja, sic e quante ajo nënë Dranen, vdiq ne 1972 dhe e motra, Age, ne 1973. Me gjithë lutjet,ndërhyrjet, Qeveria komuniste, nuk e lejoi Gonxhe Bojaxhiun tëvinte në Atdheun e saj, për të parë nënën dhe motrën sa ishin gjalle.
Nga Julia Gjika
Boston
C’po i dëgjojnë veshët?
Eshtë or’e fundit,
Ajo s’mund të shkojë atje.
Eshtë tokë e ndaluar,
Në lutje përulet.
Mbështjellë në të bardha,
E vogla në trup,
E kohes sone Gjigandja
Krahët shtrin mbi akullnaja,
I ësht’ hapur plaga..
Si t’a grisë të sotmen,
T’i shkojë nënës pranë,
Në tokën e mjer’ s’u pane.
Lutet për të nesërmen,
Në qiell do jenë bashkë.,
Në ëndrra kujtimet meken
Në dy botë peng,
Dashuria mbetet.
Nënë Drane rrënkon
Në shtratin e vdekjes.
Përkëdhel foton e saj
O Zot, më bëj zog,
Para se të jap frymën
Në Kalkutë të shkoj,
Gonxhen time të shoh.
Të prek dorën që shëron,
Paqe u jep të varfërve,
Kur i pasuri s’i afron,
Sytë s’u hedh, anash u shkon.
E tëra bëhem,e tëra shkoj,o Zot.
No comments:
Post a Comment