Bota e Gruas Shqiptare-JULIA GJIKA -POEZI

Julia Gjika

VJESHTA NË NEW ENGLAND

E artë, flakëruese,

Këputet nga pemët,

Fluturon më shpejt se patat e egra,

Tokës i shtron,

Kuvertë ngjyra- ngjyra,

te butë,të lehtë,e valëvit era…

I madh dhe i vogël,

Rrokulliset,

Të ngjyhet në koloritin e saj,

E në kurriz të marrë kalikic,

Vjeshtën.

MUZG

Ti ende vërtitesh në qiellin e ftohtë,

Ti patë e egër, e lodhur, mbetur larg nga shoqet,

I rrënkon qiellit, në retë ndihmë kërkon,

Por është i shpejtë dhe të arrin

Si zjarr, flakërimi i vjeshtës,

Krahët t’i përzhit,

E vetme s’i mund të shpëtosh?

SHENJA

Patat e egra u larguan,

Pa pritur mëngjezin,

Pa pritur lindjen e diellit,

Ditën e vunë përpara.

Krahët e tyre gri,

Tek tuk me të bardhën e gushës,

I dhanë ngjyra qiellit.

Sqepat, tërhoqën rrezet, në fije fije të holla,

Dita filloi me më pak diell.

Ato po ikin,

Duke lënë shenjën,

Shpejt vjen dimri,

I tremben takimit me të.

YARD SALE

Shtëpi të rrënduara nga kujtimet

Cdo vjeshtë oborret kthehen në yard sale

Kujtimet i lodhën vitet

Vitet i shesin kaq lire

Për disa cents

“E MREKULLUESHME ESHTE DASHURIA”





“Dashuria është e durueshme, plot mirësi,


dashuria nuk ka smirë,


nuk vë në dukje, nuk krekoset.”





I Korintasve 13: 4.





Nëse jeta jon’ ësht’ e shkurtër


Sa një fletë;


Nëse fluturimi i viteve


U ngjan atyre qe s’kthehen;


Le të jemi të mirë me njeri tjetrin.


Nëse i vidhemi botës,


Se na lodh ndonjëherë;


Dashuria i duron të gjitha.


Nëse një cast është shkreptimë,


Që shpresa zgjon,


Dashuria i beson të gjitha.


Vetmia shkundet


Kur hyn dashuria,


Harrimi kujton


Kur e prek dashuria.


Ajo nuk krekoset,


Nuk ka numurim vitesh.


Asgjë nuk të rëndon,


Asgjë nuk të lodh,


Cdo gjë njerezore


Për te është hyjnore…