VARGJE SATIRIKE
Bëra pazar me djallin sot
Futa shpirtin tim në strajcë
Dhe ia lëshova në dorë, por
Ai nuk e deshi
As nuk ia hodhi sytë
Tha gjërat që janë për shitje, vlerë nuk kanë
Atëherë merre, po ta fal, i thashë
Do të të bëhem skllave, shërbëtore e dëgjueshme
Do t'i pëlqej botës për sa u bëra
T' më dashurojnë nga frika e t'më kenë lakmi
Por djalli tundi kokën dhe futi dorën në xhep
Më lëshoi dy para në shuplakë e më briti: merri!
Dreq o punë , dreq i mallkuar
Po ku më qëlloi mua një satanë bëmirëse
Merri! më tha prap dhe mori strajcën
E shikoi si të ishte një gjë e pështirë
Merri! Se edhe unë- më tha,
po kërkoj sot anën time të mirë.
( dhe…..)
U mundova përsëri ta gjej veten time
Por kot,
duket se edhe ajo kërkonte veten e saj, pikërisht
punë e madhe, thashë, do bëhem e mirë vet
mirësi kam në shpirt, ndonëse ai tash është gjetiu…
marr dy paratë që m'dha djalli
aq sa më ka kushtuar shpirti
I fus në grusht dhe vendosa më në fund
T'i fal
Them ja! Më shihni! Jam unë bëmirësja juaj!
Po shpëtoj botën, qëndroni! po vij!
Më thurrni këngë, vargje, lavdi
Më shpallni të shenjtë, më ngrisni lapidarë
Rrethuar me fontanë, ku njerëzit hallexhinj
Për dëshirat e tyre prapëseprap
Do t'më hedhin ca dollarë…
Kështu mendoja unë kur pashë grushtin tjetër
Dhe mu duk i zbrazët, ndaj ndava monedhat
Nga një para secili
Nga zbrazëti e shpirtit, më foli vetja ime sërish
E kthyer duarthatë
Je pa shpirt, më tha, por për vehten tënde,
E mundon si të pavdekshim, por ti veç njeri je
Paraja është rreng i dreqit, por
Po mbete pa to, as për të tjerët më nuk ke
Ah, thashë përsëri qëndroni , po vij!
Jam e çliruar në shpirt, ndonëse s'e kam me vete
Tash jam bërë e mirë
Nevojtarëve po u fal veç dashuri.
No comments:
Post a Comment