MIMOZA HAMETAJ, ANCONA, ITALI
KONSIDERATE NDAJ VETES
Per te ritur konsideraten ndaj vehtes
ju thenka tjterit pijanec i poshter
Gruas bishtedredhur pa moral
E pagedhendur, e pashkolle dhe e padale
Per te ritur konsideraten per vehten
Gjurmon gabimet je gjithmon kritik
I pameshirshem hap me bryle udhen
Dhe ke kurajen,hiqesh simpatik
Per te ritur konsideraten e vehtes
Sapo thyenn hunden ngrihesh vrap
Egocentrik na lodhe me pallavra
Lekura ty te vlen sa nje dollap
KAM VEC NJE JETE
Nuk kam dy jete
nje per dashuri e tjetren per urejtje
Nuk kam njeqind mike qe te haroj pesedhjet
Ato jane pak
shume pak
Te mbledhura me frym
per nje kohe te gjate
Dhe neqoftese shtohen
Te vyera behen patjeter
por ne kandar rendon me shume
miqesia e vjeter
Atje ku per çdo dite
i dhame force njera tjetres
Duke mendur veç thelbin
dhe mundimin e jetes
Jo lavdine
Nuk e dua
Alencen per beteja te stravogla
te perendeshes Perçasundo
por nje fjale te mire
te sinqert prej zemre
ne kohe te veshtire
Nuk kam dy jete
Nje per mike me fjale
E nje per mike me vepra
Ne nje ku fjalet maten
ne tjetren ku fryhen si petulla
Por kam nje jete
dhe miqesine e dua te qete
No comments:
Post a Comment