"*Mos dhunoni brishtesine !*
Toka tani krahet hap ta marre brenda,
Ku s’do kete me shi, diell, lule, debore,
Vdekja qe nga ,arkivoli kundron trupin e saj,
Shqyer nga plaget, gjaku,dhunimi mizor.
Moter, moj! Brof nga varri, flake “ vellon e nuses,”
Qe ta hodhi lehte vdekja ne krevatin prej druri ,
Çirrja masken lajkave ,mashtrimeve dhe epsheve,
Ketyre qe qajne tregoju ç’te beri nje thike prej “burri”.
,
Nuk jeni burra, veç meshkuj, o rrace e burracakeve,
Qe mburreni me kapriçot ,perdhunim , mizori , dajak,
Dhe ju, nje grua u ka dhene nga shpirti qumesht gjiri ,
Edhe ju nje grua u ka mbajtur 9-e muaj ne bark.
Ju çdo nate kerkoni gruan,t'ju ndeze epshet ne shtrat,
Dhe ju dhuron çupen,djalin ,nipin ,mbesen,
Nje gruaje i puthni kembet per ta patur dashnore,
Qe tu mekoje çdo mengjes me blerinen dhe vesen….
Çfare zemre pate ti ,qe shkrehe armen mbi nje grua,
Dhe u kapardise duke i fryre grykes se pistoletes,
Ti vrave ,nje trendafil, nje fllad te embel miresie,
Dhunove me plumb brishtesine e nje gjoksi te nxehte.
,
Ngrihu, moter, nga arkivoli i ketij dhjetori, ec me mua,
Te sokellijme ,t’u rrembejme lirine , burracakeve te pabese,
Qe te vrane ne emer te “nderit”…,Oh, jam nje grua si ti,
Me trendafile ,
me gishtrinjte si qirinj
Mbi varrin tend
Po te pres.
Raimonda Moisiu
Hartford CT USA
Dhjetor 2008
No comments:
Post a Comment