Sunday, July 30, 2006

Bota e Gruas Shqiptare-ILIRIANA SULKUQI-CIKEL POETIK

Cikël përshëndetjeje për :“Bota e gruas Shqiptare”
NGA ILIRIANA SULKUQI-NEW YORK, SHBA



Metaforë dashurie

-Kushtim Atdhelindjes,
në emër të të gjithë atyre
që kanë ikur …-

“Bëhu e bukur!
E bukur të më vish!”
Mesazh pa frymë,
Urdhër me fjalë…
“Në orën fiks
të jesh aty,
ku belbëzuam
të parën vlagë!…”

“Mesazh i dashur,
nga ai çast,
kaluan vite
mbi dallgë e flakë…
Dhe u shëmtova,
s’di se si (!?)…
Ndoshta një natë,
kur s’kishte dritë…
Kërkova hua pak “Bukuri”,
Të “bukurat”
qeshën pas syrit tim…
Si të të vij,
kur s’mund të shoh?
Si do më marrësh,
kur s’ngrihem dot!?…”
………..
“Do të rrëmbej
mbi rê a nën dhè!
Mbi drithma nate,
SHPIRT do të derdh!”
……………

Mesazh i lashtë,
ëndërr në zgjim,
Shëmtuar nga Bota –
BUKURISHT - të vij!



Birit të Artit

-Fotjon Thanasit, djalit që
vjershëroi, këndoi dhe
pikturoi botën e ardhshme -


Nëse vij të takoj sonte,
Ose nesër,
Ose pas dy shekujve…,
Çfar do më dhurosh
nga arti yt – prej arti?
Çfar do t’i thuash
Botës prej gënjeshtre???…



Cila fjalë të mbeti pa shkruar?
Cila notë, të mbeti mbi kitarë?
Cila ngjyrë të mungon, nga shtatë diej?
Cilin zë kërkon, për pakëz mall?(!)…

Nëse vij
Të të zgjoj
Prej një ëndrre –
A bëhemi,
sëbashku,
NJË PËRRALLË?…










Ku të fshihem…?

(Duke dëgjuar një lajm
nga vendi im : s’ka vend në varreza…
…Dhe pashë një ëndërr-
kurrë kaq të trembur…:
Një karvan lotësh
M’rrëkenin mbi prehër…)
….
Ku të fshihem,
Ku të shkoj?
Zot, a s’është Toka një Tokë?
Ku ta preh trupin tim?
S’kam as varr, as shtëpi…
Po kam puthur gur e lis,
Kam ngrënë bar që fëmijë…
Po jam rrit nga dashuritë…
Po kam qarë pleq e të rinj…
U kam bjellë trëndafilë…
Po jam vrarë, jam përkëdhelur,
Jam rrëfyer si askund tjetër…
Po kam fjalë e gjysma fjale -
Ca në letra, ca nën kalldrrëme,
Ca më tunden vjeshtë më vjeshtë -
Ndër ullinj, ndër fruta zemre…
Ku të fshihem?…
Ku të shkoj?…
Një grusht dhe
Po qaj me lot!






S’kam aq faj…


Falmë, falmë
Trup i huaj!
Mbrëmë pa leje
Të kam puthur
S’kam aq faj
kaq shumë të vuaj(!)
Vetë në shtrat më ishe futur…

Po si qenkam kaq fajtore…(!)
Si t’u zemërohem buzëve?
Kur një ëndërr qenka djall,
Ç’dreqin jemi ne vdektarët?…




E hershme, e shkruajtur sot…



Dashuria ishte e imja, e imja,
Sa kohë s’e kishe parë ti në sy
-Nëse e do siç e dua unë –
atëhere të thashë-
Ta fal, mos të të humb edhe ty!…
………………………………..

Sot, as unë, as ti s’e kemi më…,
Por jemi si dy motra binjake.
Në takimet tona, ndodh shpesh,
Një lot të na flasë mbi faqe…




Stacioni i fundit…
-sipas Horoskopit tim-

Çdo molekulë e trupit tim
M’ është stacion dashurie,
Ku përpëlitet një thëllim,
Ku djeg një diell xhelozie…

Çdo molekulë ka një shpirt.
Të gjitha bashkë - më bëjnë mua.
Më thënka Horoskopi flirt :
“Të rrotulloj, sa herë dua!”

Thotë Horoskopi im :
“Po kush je ti, që s’vjen ku dua?!”
I them : “ jam përvëlim
Nga rrotull-boshëzat e tua…”

”ëndrrat pa fre me ty përzieva!
Unë pikë shiu mbi një re…
Nëse gjithë botën e gënjeva,
te ty përulem pa bërë bè.

Se të vjen dimër në behar
Dhe në Korrik breshon një breshër,
Po ç’faj të kam që si i marrë,
Të sillem rrotull si i verbër?!”…


I them sërish me gjuhë shkence:
“Ndalu këtu, ku po mbyll sytë!
M’i hiq nga shpirti pranga e leqe!
Bëma një fjalë satelit!…

Dhe prap i them me gjuhë fëmije:
“Po Aladinin, a ma ke parë?
Shetit si ty, qiej e yje…
Si ty premtoi të më marrë…”

…Çdo molekulë e shpirtit tim
Më ësht’ stacion i dashurisë…
Por veç të fundit - përdëllim
Ma sill, t’ia shkul prangat vetmisë!




Dashuri dimërore

Sa të dua dimër shkretë
Zjarre-afshet m’i freskon!
T’i nxjerr këmbët mbi mbulesë
gjer në shpirt – shpirtin mbuloj…

Ziliqar mbete që mbete!
…Dhe hakmarrës Dimri im…
Ke tri vajza – stinë, mor djalë,
Ç’ke me mua që më ngrin?



Po të jap leje

Sonte, po të jap leje!
Fli mbi krahun tim
me ëndrrat e shkuara!…
Nesër…
Nesër…
Nesër -
Zgjohu me mua!



…E këtij shekulli


Unë jam e çmendura e këtij shekulli
(S’do të ketë tjetër, e di edhe Zoti)
E lagur gjer në palcë nga shiu
Trokas nëpër dyer loti …

Jam e çmendura më e çuditshme
(Me mua do të mbyllet ky shekull!)
Fryj në drejtim të kundërt me erën
I nxjerr fytyrën, I them :”Fshikmë!”

Vij e marrë nga shekulli i kaluar
( nga një ciklon që më ngriu…)Sapo kam dalë nga deti i shkumbëzuar,

No comments: