Je njё ёndёrr larg
pёr tё t’u afruar….
Si shelg i bukur pikesh buzё liqenit
E unё shoh si degёt tё janё varur nga mёrzija
Si pritja bёhet syth
e lulja nuk arrin te çelet.
Dёshira ime e kahershme…...
Je njё ёndёrr larg
Pёr tё t’u afruar....
E mё thahen rrёkejt e lotёve
Akoma nёn qerpik.
E kokrrizat e kripёs
pёrmbytin oazin e syrit tim.
Diellin tim tё blertё,
syrit tim….
Piktura mё e gjallё
qё kam parё ndonjёherё.
Vershim
Ti sot,erdhe i buzёqeshur
Mё rrёmbeve nё krahё
Mё zhveshe nxitimthi
Dhe….
vetёm puthje,puthje.
U ndezёm zjarr
Duhej shojtur ky zjarr
Dhe…
vetёm puthje,puthje
Morёm flakё tё dy
U harruam aty
Dhe….
vetёm puthje,puthje.
Seç kishe njё shije tё kripur sot,
qё tretej nёpёr buzё e trup.
Kёshtu mendoi ai para se tё vdiste…
“……..Ajo,plaga ime e pamёshirshme,
Tani qёndron e shtrirё mbi njё shkёmb
dhe pret vdekjen time.
Trupi i saj, i brishtё,pёrkundet,
epshndezur pёrkёdhel gjinjёt e saj.
Ajo po lot me valёt…...
E tёra lakuriq!Ndrit,
Si hёna e re nё qiellin e natёs!
Flirton me detin.
Ai,marroset pas saj…..afrohet,largohet
Dhe ja vdekja……deti u derdh brenda saj.
Njё furtunё orgazmash,
mbytin rёnkimet nё shtratin tim.
Tani varem nё njё copёz re,
harruar nё qiell nga njё tufё pulёbardhash.
Bardhё e zi!Gjithçka bardhё e zi!
Fundi,qёnka i zi si flokёt e saj tё egёr,
e vdekja e bardhё si lёkura e saj,
e kristaltё gjer nё tejdukje.
Ajo,sirena e shpirtit tim…..e unё i vetёm,
ndjej trupin tё mё ftohet nga puthjet e vdekjes!”
Kёshtu mendoi ai para se tё vdiste…..
* * *
Tё presim...shpirt- aq sa ёshtё e thёnё-
Deri kur do ta durojmё kёtё flakё qё tё zhurit?
Nёse ndodh i dashur qё mё par’ tё digjesh ti,
Me pishtar do ta ndjek udhёn...e hirit tёnd.
E para nёse digjem unё……pa frikё,
lёshomё diku, nё njё tё heshtur vёnd.
Por….nёse digjemi tё dy njёherёsh,
mbi altarin tonё le tё rrёfehen dashuritё!
Mё duhen dy zemra tё tё dua
S’mё ka mbetur mё asgjё tё them
e heshtja ka çelur lulet e trishtimit
Pikё pikё me lag syt’ kёng’ e blertё
qё njeh m‘e thella skutё e shpirtit
Mё tremben fjalёt,teksa shkruaj
pёrhumbem honeve tё mendimit
dhe nё buzё cigaren ndёrsa bluaj
mundohem vargut t’ia zё fillin….
Me trazon drit’ e hёnёs nё dritare
kur saksinё nё parvaz pёrkёdhel
Mё treti kujtimesh njё kitarё
aq e largёt kur tingujt i pёrcjell.
Pёrplas trupin mureve tё heshtjes
dhe lotёt mё shkasin tё hutuara.
Oh, kjo zemёr po mё digjet si eshk’
ndaj mё duhet njё e dytё tё tё dua.
Tё betohem njёra ёshtё shumё pak
Se ka zemra qё digjen kur i prek
Nё puthjen e nё pёrqafimin e parё.
S’mё ka mbetur mё asgjё tё them.
No comments:
Post a Comment