Zambaket e bardhe
Nga Ardita Jatru, Greqi
Zambaket e bardhe i dashur!
Te m’i sjellesh te bardhet zambake.
Dhe ruaj pas deres zemerndalur
Frymemarrjen tende a nje hap
Zambaket shpirt,zambaket,
Te bardhet ,te dehem me arome.
Dhe heshtjen vret nje lot i vaket,
teksa mbyt trishtimin naten vone
Dhe ardhjen tende ndersa ndjell
Malet i mbulon e para bore.
Une pres,e papritur do te ndjej
Ardhjen tende me zambaket ne dore
“Hape deren zemer”, do t’me thuash
“Vazos blu te kristalte dic i mungon.
Zambaket e bardhe mbaj ne duar,
Dhe buzeve livadhin me arome!”
Do te ngjishem gjoksit si nje blete
Qe mbi lule e lumtur pjalmin thith
Do te them pastaj nje te vertete
Nje perralle te bukur a nje mit.
Ti do tё rilindёsh pёrsёri
I ndjej ngashёrimet e tua vjeshtё,
ndёrsa mbledh parkut copёzat e fundit tёnd.
Por hesht…..
Se do t’i mbjell sonte nё ndonjё vresht!
E pafajshme,stina qё mё dhёmb.
M'e bukura stine
Teksa diellit i gёzohesh,papritur
Troket dimri me grin’ e tij tё rёnd
dhe ajo flakё qё ishte nё tё rritur
tё shuhet nё shpirtin tёnd.
Gёzoju pra rrezeve tё mia
Pёr t’harruar brengёn e vetminё
Dimrin plak me tekat e tija
Shpirt jam unё m’e bukura stinё
Shpёrndaje dhe vjeshtёn nёn pragje
Gjethe tharёn me njё mal trishtim
Dhe dashurisё t’i shpallim paqe
Shpirt,jam unё m’e bukura stinё
No comments:
Post a Comment