Bota e Gruas Shqiptare-KEZE(KOZETA) ZYLO- POEZI

BUZË MJALTA DASHURI

E dehur mbeta puthjeve të tua,
Buzë mjalta dashuri,
Si një lule më vesit agut tënd,
E aromën përhap lëndinave të zjarrta.
Nektarin e dashurisë pimë valëve të trupit,
E në ishujt e pashkelur,
Bëhemi Zot për atë vend!


NË PORTAT HIJERËNDA

Në shkofshi ju stërnipër në shtëpitë e të parëve,
Udhëve të monopatit do të gjeni gjurmë,
Në krojet e shumta me burime nga mali,
Këpusni gjethen e lofatës, e vini për pak buzën,
Aty do të shuani etjen per uje.
Bisedoni përqark me zogjtë e malit,
Sec gjyshër jetonin në Mezhgoranin e lashtë,
Edhe pse së largu s’dëgjohet troku i kalit,
Zogjtë do çuçurrisin është legjendë e rrallë.
Edhe nëse portat kanë ngelur si gërdalla,
Me kyce gojë hapur të ndryshkur nga koha,
Qëmtoni me kujdes gurët e sokakut,
Në carjet e tyre do të gjeni plagëdhimbjet tona.
Me vellon e rënde të trishtimit hedhur,
Mbuluar do të jenë shtëpitë e gurta,
Nga pllakat e portave me hije të rënda,
Do të pikojnë lotët për gjurmët e humbura.


KUR FLOKËT LEHTË
M’I SHPUPURRIS

Në puthje qetohem shpesh me ty,
Harroj gjithcka që endet pranë,
Dhe cicërrim e zogut lart
Më fut në tempull, më bën me krahë.

Në flakët e mallit përqafohemi,
Buzëbashkuar, shtrënguar në gji,
Edhe plakur kur të jemi,
Thëngjill gjurme do ketë për ty.

Shpesh i dashur gjoksit druhem,
Të shuaj etjen pambarim,
Pëshpërrimat nëpër zjarre,
Digjen flakë në shpirtin tim.

Të ndjej thellë, zemër bekuar,
Kur flokët lehtë m’i shpupurris,
Një kurorë ylber dhuruar,
Ja thurr ballit të dashurisë.


NË ACARIN E SHKURTIT

Ma grise qiellin e shpirtit i rëndi trishtim,
Me natën e ikjes zemrën ma plogështon,
Është ecje e fundit bulevardit tim,
Në acarin e shkurtit pishat i kundroj.
Eh, ndarje e hidhur, e rënda ndarje,
C’më gjete ca qoshëza në dhomëzat e shpirtit,
Seç rrinë të strukura, të rreshkura pa frymëmarrje,
Si ca dru të djegura, mbetur në ngjyrë hiri.
Edhe kur avionit shkarazi do t’i hipi,
Me këmbët zvarrë, rrugëve të përbaltura,
Me vete do të marr krahët e hallakatura,
Që s’dinë ku do të përplasen tutje në Perëndim!

Tiranë, 27 Shkurt, 1997
http://www.albanianliterature.org/writers/kozeta_zylo.htm